مهدی چینی - انجمن بتن ایران
پرهام حیاتی - استادیار دانشگاه علوم وتحقیقات تهران

هدف از عملیات مضرس کاری ایجاد سطحی ایمن از طریق ایجاد مقاومت اصطکاکی کافی پس از اجرای بتن تازه می باشد که با استفاده از کشیدن انواع مواد مختلف بر روی بتن تازه جهت ایجاد زبری کافی قبل از سفت شدن آن انجام می شود، به این ترتیب پتانسیل پدیده هیدرو پلانینگ و سرخوردگی ناشی از رطوبت جاده کاهش می یابد. ملاحظاتی شامل ایمنی، کیفیت رانندگی در جاده، صدای تولید شده و فاکتور اقتصاد عملیات اجرایی می بایست در این خصوص رعایت شوند. ویژگی ها و مشخصات لازم از طریق عرض، عمق و فاصله شیارها، طول موج و دامنه صدای تولید شده، جهت و سمت اجرای شیارها و سایر فاکتورهای مرتبط می بایست کنترل شوند. به منظور مشخص شدن عملیات مضرس کاری در این مقاله انواع طبقه بندی بافت سطوح روسازی، روش های اجرایی مضرس سازی، مشخصات سطح روسازی و روش های اندازه گیری آن و الزامات مضرس سازی مطابق با راهنمای انجمن روسازی بتنی آمریکا (ACPA) پرداخته شده است. در ادامه نحوه مضرس کاری در پروژه آزاد راه تهران – شمال با توجه به کاربرد فینشرهای مختلف و اجرای دستی و ماشینی (TCM) و نتایج آزمون پاندول انگلیسی و مقایسه آن با سطح روسازی بتن آسفالتی ارائه شده است. نتایج نشان می دهد عملیات مضرس کاری با دستگاه TCM دارای عدد پاندول بیشتر و تامین میزان مورد نظر در صورت رعایت ضوابط و الزامات اجرایی پس از عمل آوری می باشد.

عملیات مضرس کاری, روسازی بتنی درزدار, پاندول انگلیسی, آزادراه تهران - شمال