ماندابی اراضی شالیزاری: چالشی اساسی در توسعه کشت کلزا در استان مازندران

در دهه های اخیر، کشت کلزا به عنوان محصول زمستانه در اراضی شالیزاری استان مازندران مورد توجه قرار گرفت. مهم ترین محدودیت کشت این محصول وجود شرایط غرقابی و ماندابی زمین در ماه های فصول پاییز و زمستان است که موجب کاهش رغبت کشاورزان می شود. در پژوهش حاضر، روند تغییرات سطح زیرکشت کلزا در اراضی خشکه زاری و شالیزاری این استان و امکان توسعه آن بررسی شد. بر اساس آمارهای موجود، ماندابی اساسی ترین عامل محدود کننده کشت کلزا در اراضی شالیزاری است، به طوری که تنها 41 درصد از سطح کشت کلزا مربوط به اراضی شالیزاری است. همچنین در مدت مطالعه، میانگین و حداکثر سطح زیر کشت کلزا در اراضی شالیزاری استان به ترتیب حدود 3/2 و 10 درصد این اراضی بود. احداث سامانه های زهکشی زیرزمینی در اراضی تجهیز و نوسازی شده، از راه حل های موثر برای کنترل ماندابی این اراضی بوده و موجب افزایش به ترتیب 23، 50، 25 و2 درصدی سطح زیرکشت کلزا برای دشت های شرق، مرکز، غرب و اراضی بالادست مازندران خواهد شد.

Keywords:

غرقابی , ماندابی , زهکشی زیرزمینی , تجهیز و نوسازی