بررسی اختلالات خلقی در یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی

زمینه: دوران کودکی از مهم ترین مراحل زندگی است. اغلب اختلالات رفتاری ناشی از کمبود توجه به دوران حساس کودکی است. کسب اطلاعات درزمینه وسعت و شیوع اختلالات رفتاری کودکان و عوامل زمینه ساز آن بهم نظور ارتقاء خدمات روانشناسی و ایجاد معیارهای پیشگیری کننده درزمینه سلامت ذهنی و روانی کودکان اساسی است. هدف: پژوهش حاضر به منظور تعیین شیوع اختلالات رفتاری در میزان یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی است. روش: روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی هست که در سال 1398 شهر ایذه بر روی 50 نفر از دانش آموزان مقطع ابتدایی در شهر ایذه انجام گرفت. نمونه گیری به صورت تصادفی چندمرحله ای و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد اختلالات خلقی بود . تجزیه و تحلیل داده های گرداوری شده در پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و از روش آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی از روش آزمون t تک دامنه ای استفاده شده است یافته ها: با توجه به اینکه سطح معناداری t=5.85,p‹0.05 کمتر از 0.05 است، بنابراین میتوان گفت جو خانوادگی تاثیر مثبت و معناداری بر اختلالات خلقی کودکان دارد و فرضیه پژوهش تایید می شود. با توجه به اینکه سطح معناداری t=8.41,p‹0.05 کمتر از 0.05 است، میتوان گفت شرایط مدرسه تاثیر مثبت و معناداری (در حد متوسط) بر اختلالات خلقی کودکان دبستان دارد و فرضیه پژوهش تایید می شود. نتیجه گیری : شیوع اختلالات رفتاری در کودکان حاضر در این پژوهش در مقایسه با سایر مطالعات مشابه کمتر گزارش شد؛ که اختلاف موجود در نتایج مطالعات مختلف را میتوان به تفاوت در شرایط خانوادگی، فرهنگی، روانی و اجتماعی حاکم بر زندگی کودک تعریف و به جوامع موردبررسی ارتباط داد

Keywords:

اختلالات خلقی , کودکان , مقطع ابتدایی