بررسی تطبیقی مفهوم تفرد در نظریه ی یونگ با بوستان سعدی

آثار سعدی به عنوان یکی از شاهکارهای ادب پارسی، ریشه در اندیشه ها و باورهای کهن دارد. وی همچون یک روان شناس اجتماعی است که با تاکید بر اخلاق و تربیت به گونه ای خاص، در پی ارائه ی یک الگوی متعالی از انسان کامل و شخصیت سالم روانی بوده و همه ی تلاش خود را در جهت تبیین نظامی منطقی و کارآمد برای انسان سازی به کار گرفته است. کارل گوستاو یونگ نیز الگوی شخصیت سالم خود را که موجب یکپارچگی شخصیت انسان و در نهایت کامل شدن او می شود فرایند تفرد نامید. بین الگویی که یونگ برای رسیدن به شخصیت سالم ارائه می دهد و آن شرایطی که سعدی در بوستان برای نیل به مرتبه ی بالایی از انسانیت بیان می کند شباهت فراوانی وجود دارد. از آنجا که بسیاری از گفته ها و سروده های سعدی از منظر روان شناسی نوین قابل تامل است، در این مقاله علاوه بر آنکه سعی شده است تا از طریق تطببق نظریه ی یونگ با سعدی ، همسانی دیدگاه این دو در مورد الگوی شخصیت سالمی که ارایه می دهند اثبات شود، همچنین برآنیم تا کارآمدی الگوی انسان سازی سعدی در قرن بیست و دوم را نیز نشان داده و ابعاد و لایه های ناشناخته ی آثار ادبی ایران را بیشتر بر مخاطبین آشکار نماییم.

Keywords:

روان شناسی , تفرد , سعدی , بوستان , یونگ