سیده نوشین قریشی - کارشناسی ارشد روانشناسی شخصیت، دانشگاه آزاد اسلامی کرج، ابران

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی خانواده درمانی شناحتی- رفتاری بر کیفیت زندگی و عملکرد خانواده شناختی- رفتاری در زوجین متقاضی طلاق بود. پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه خانواده کرج در سال 1398 بود. برای انتخاب آزمودنی ها از روش نمونه گیری دردسترس استفاده شد. نمونه مورد مطالعه به حجم 30 نفر (زوجین متقاضی طلاق)، بود که این آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه (آزمایش و کنترل) 15 نفری قرار گرفتند. سپس شرکت کنندگان در گروه خانواده درمانی شناحتی- رفتاری طی 13 جلسه 1 ساعته مورد آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آزمون های واریانس چندمتغیره و تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که خانواده درمانی شناحتی- رفتاری بر افزایش عملکرد خانواده خانواده درمانی شناحتی- رفتاری تاثیر معنی داری داشته ولی بر افزایش کیفیت زندگی این زوجین تاثیر معنی داری مشاهده نشد. بنابراین نتایج میتوان گفت میزان تاثیر خانواده درمانی شناحتی- رفتاری بر عملکرد خانواده، بیشتر از کیفیت زندگی بوده است

خانواده درمانی، کیفیت زندگی، عملکرد خانواده، زوجین متقاضی طلاق