تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای زنان کم توان ذهنی 18-30 سال

کم توانی ذهنی یکی از متداول ترین معلولیت های ذهنی است که حدود 3 درصد از جمعیت جهان را به خود اختصاص داده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای افراد کم توان ذهنی است. نمونه آماری تحقیق حاضر را تعداد 22 نفر از زنان کم توان ذهنی آموزش پذیر (IQ=50-70) با دامنه سنی 18-30سال تشکیل می دهند که به صورت تصادفی در دسترس از مراکز توانبخشی حرفه ای تهران انتخاب شده و به دو گروه تجربی (n=11) و کنترل (n=11) تقسیم شدند که میانگین وزن و قد شرکت کنندگان در دو گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 51/81) و (155/90 و 56/09) و (158/90 بود. همچنین میانگین هوش گروه آزمایش 61/09 و میانگین این متغیر برای گروه کنترل 56/63 میباشد. گروه تجربی برنامه تمرینی که شامل تمرینهای افزایش ثبات مرکزی بود را به مدت 6 هفته ( 3 بار در هفته) انجام دادند. به منظور ارزیابی تعادل ایستا از آزمونهای لک لک و شارپند رومبرگ و جهت سنجش تعادل پویا از آزمونهای زمان برخاستن-رفتن و دستیابی عملکردی استفاده گردید. پس از آزمون نرمال بودن توزیع میانگین توزیع داده ها از طریق آزمون کالماگروف اسمیرنوف، از آزمون t مستقل برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون و برای مقایسه تفاوتهای بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) استفاده شد . 0 05 از میان آزمونهای به عمل آمده، صرفا0 یکی از آزمونها (آزمون شارپند رومبرگ) از لحاظ توزیع داده نرمال نبود لذا به منظور تحلیل این آزمون از آزمون یومان ویتنی به منظور تعیین معنی داری استفاده شد. تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از کنترل متغیر تصادفی در آزمون لک لک معنادار شده است . 0 05 ولیکن در آزمونهای شارپند رومبرگ و زمان برخاستن-رفتن و دستیابی عملکردی معنادار نبوده است. ضمن این که در آزمون زمان برخاستن-رفتن به معناداری بسیار نزدیک شده و فقط 0/003 با معنیداری فاصله داشته است. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که اجرای تمرینات ثبات مرکزی باعث افزایش تعادل ایستای افراد کم توان ذهنی که با آزمون لک لک مورد ارزیابی قرار میگیرد شده است. لیکن نتوانسته در نتایج آزمونهای شارپندرومبرگ و زمان برخاستن-رفتن و دستیابی عملکردی این افراد تغییری ایجاد کند.