اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی و فقدان لذت جویی بیماران سرطانی مرحله ی آخر

مقدمه: هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر افسردگی و فقدان لذت جویی بیماران سرطانی شهر اهواز بود. روش: جامعه­ ی آماری شامل کلیه­ ی بیماران سرطانی مرحله­ ی آخر شهر اهواز بود که از این میان 30 نفر با روش نمونه­ گیری دردسترس انتخاب شد. ابزار مورد استفاده شامل خرده­ مقیاس افسردگی از پرسشنامه­ ی 90-SCL و پرسشنامه ی فقدان لذت­ جویی هامیلتون بود. برای گروه آزمایش، 8 جلسه­ ی 90 دقیقه­ ای هفتگی برنامه­ ی درمان پذیرش و تعهد اجرا شد و گروه گواه هیچ­گونه مداخله­ ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده­ ها از روش­های آمار استنباطی تحلیل کواریانس چندمتغیری و تک متغیری استفاده شد. یافته­ ها: نتایج MANCOVA و ANCOVA نشان داد که درمان پذیرش و تعهد باعث کاهش میزان افسردگی و فقدان لذت­ جویی بیماران سرطانی مرحله ی آخر می­شود. نتیجه­ گیری: به طور کلی، می توان گفت که درمان پذیرش و تعهد برای افزایش ظرفیت لذت­ جویی در افراد دچار سرطانی که با مرگ مواجه هستند، اثربخش است و توصیه می شود.

Keywords:

درمان پذیرش و تعهد , افسردگی , فقدان لذت جویی , سرطان