مدل رابطه ای انگیزه خودتعیینی با اخلاق ورزشی ورزشکاران نخبه ایران (مطالعه موردی: لیگ یک فوتبال ایران)

هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل رابطه­ای خودتعیینی با اخلاق ورزشی ورزشکاران نخبه ایران بود. روش پژوهش، همبستگی و ازلحاظ هدف، کاربردی بود. جامعه آماری این پژوهش تمام فوتبالیست­های لیگ آزادگان کشور در فصل1396-1395بودند. نمونه آماری 223 بازیکن بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع­آوری اطلاعات از پرسش­نامه­های­­ اخلاق­ ورزشی و انگیزه ورزشی استفاده شد که روایی آن ها توسط 10 تن از اساتید مدیریت ورزشی تعیین و پایایی آن ها ازطریق آلفای­ کرونباخ به ترتیب برابر با 88/0 و 79/0 به دست آمد. برای تحلیل داده­ها از روش معادلات ­ساختاری برای بررسی روابط علی بین متغیر­های مشاهده­شده استفاده شد. یافته­ها نشان داد که بین انگیزه خودتعیینی و اخلاق ­ورزشی ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت. نتایج آزمون تحلیل مسیر تاییدی حاکی از برازش ارتباط بین خودتعیینی و اخلاق ­ورزشی بود. تمامی بارهای عاملی بین مولفه­ها و عوامل در سطح معقولی قرار داشتند و مدل از برازش مناسبی برخوردار بود که درنهایت، مدل­ مفهومی پژوهش تایید شد؛ بنابراین، براساس یافته­ها، تعیین اهداف اخلاقی و عملکردی خاص می­تواند زمینه­ های بروز اخلاق ورزشی را برانگیزاند یا هدایت کند. همچنین، برای شکل­گیری رفتار اخلاقی، زمینه­های عینی و عملکرد واقعی نسبت به زمینه­ های شناختی و ذهنی می­تواند اثرهای عمیق­تری داشته باشند؛ بنابراین، پیشنهاد می­شود با اعمال رفتارهای عینی مانند گزینش مربیان دارای رفتارهای خوب و منطقی و استخدام روان­شناس ورزشی و عینی­کردن نتایج رفتارهای خوب ورزشکاران، برای نهادینه­کردن رفتارهای اخلاقی ورزشکاران اقدام شود.

Keywords:

اخلاق ورزشی , انگیزه خودتعیینی , ورزشکاران نخبه , لیگ فوتبال