چالش بی انگیزگی و موانع مشارکت دانشجویان در برنامه های درسی ورزش دانشگاهی

با­­وجودی که مشارکت در فعالیت­ ­­های ورزشی می­تواند آثار مثبتی در نشاط دانشجویان همراه داشته باشد، بسیاری از دانشجویان اغلب انگیزه و مشارکت کمتری در این برنامه­ها دارند. لذا هدف پژوهش حاضر، شناسایی موانع مشارکت دانشجویان در فعالیت­های ورزشی در دانشگاه یزد بود. از روش پژوهش توصیفی-تحلیلی استفاده شد. جامعه پژوهش شامل تمامی دانشجویان سال سوم و چهارم دوره کارشناسی دانشگاه یزد بود.از طریق فرمول کوکران تعداد 360 نفر به عنوان نمونه به صورت تصادفی طبقه­ای مساوی انتخاب شدند. همچنین با روش نمونه­گیری هدفمند، تعداد 5 مدرس ورزشی انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه محقق­ساخته بود که روایی و پایایی آن تایید شد. به منظور تحلیل داده­ها، از آمار توصیفی و استنباطی در قالب تحلیل معادلات ساختاری و تحلیل واریانس رتبه­ای استفاده شد. همچنین در بخش پرسش تشریحی، از تحلیل کیفی استفاده شد. یافته­­ ها نشان داد متغیرهای موانع فردی (63/0) و سازمانی و مدیریتی (47/0) بالاترین تاثیر را در ساخت متغیر موانع مشارکت در فعالیت ورزشی داشتند. همچنین، مشخص شد 40% از تغییرات واریانس متغیر موانع مشارکت در فعالیت ورزشی، از طریق متغیر موانع فردی قابل تبیین است و از میان شاخص­های آن، ضعف آگاهی و نگرش و ضعف اقتصادی بالاترین میزان مداخله را به خود اختصاص دادند. پس از آن، موانع سازمانی و مدیریتی تبیین کننده 22% تغییرات واریانس متغیر موانع مشارکت بود که از میان شاخص­های آن، ضعف مدیریتی ورزشی ، بالاترین میزان مداخله را به خود اختصاص داد. با توجه به نقش موانع فردی در ضعف مشارکت دانشجویان در ورزش، پژوهش حاضر اجرای طرح­های تشویقی، توسعه امکانات ورزشی و آگاهی­رسانی و فرهنگ­سازی را به عنوان پیشنهادهای کاربردی مورد تاکید قرار می دهد.  

Keywords:

تربیت بدنی , برنامه درسی , انگیزه , مشارکت ورزشی , تحلیل عاملی اکتشافی , دانشگاه یزد