بررسی نقش راهبردهای نیروی کار احساسی بر قصد ترک شغل مربیان ورزشی (با نقش میانجی گری تحلیل رفتگی شغلی)

هدف پژوهش حاضر، بررسی راهبردهای نیروی کار احساسی بر قصد ترک شغل مربیان ورزشی با میانجی­گری متغیر تحلیل رفتگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه مربیان ورزشی فعال در سطح استان آذربایجان شرقی بودند که به صورت هدفمند 301 نفر از بین آن­ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. برای جمع­آوری اطلاعات کار احساسی از پرسش­نامه­های برادریج و لی (2002) و دیفندورف و همکاران (2005) برای متغیر تحلیل رفتگی مربیان از پرسش­نامه محقق ساخته و برای ارزیابی قصد ترک شغل مربیان نیز از پرسش­نامه میر و همکاران (1993) استفاده شد. همچنین، روایی و پایایی تمامی پرسش­نامه­ها بررسی و تایید شد. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد بازیگری سطحی به صورت مثبت و مستقیم بر تحلیل رفتگی مربیان و به صورت غیرمستقیم بر قصد ترک شغل مربیان تاثیر معنا­دار دارد. بازیگری عمیق نیز به صورت منفی و مستقیم بر تحلیل رفتگی و به صورت غیرمستقیم بر قصد ترک شغل مربیان تاثیرگذار بود اما مولفه بیان واقعی تاثیری به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر تحلیل رفتگی و قصد ترک شغل مربیان نداشت.

Keywords:

تحلیل رفتگی مربیان , قصد ترک شغل , کار احساسی