سید عباس ابراهیمی - استادیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اداری، دانشگاه سمنان
محمد کشاورز - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی دانشگاه سمنان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین محرومیت احساسی، مصاحبت اجتماعی و تنهایی در سازمان با خوشبختی در کار ضمن بررسی اثر تعدیل کننده کنترل شغلی انجام شده است. این مطالعه از لحاظ هدف کاربردی، از نوع توصیفی و با روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری در این مطالعه 212 نفر از کارکنان سازمان­های دولتی شهر سمنان است که به روش نمونه گیری در­ دسترس انتخاب شدند برای  تحلیل داده­ها، روش حداقل مربعات جزئی و نرم افزار Smart PLS­2 مورد استفاده قرار گرفت. جهت سنجش روایی از روایی همگرا بهره گرفته شده به منظور برازش پایایی، آلفای کرونباخ مورد استفاده قرار گرفت و ضریب آن برای تمام سازه­های پژوهش بیشتر از 7/0 می­باشد. ­ نتایج نشان می­دهد که محرومیت احساسی بر تنهایی در سازمان تاثیر مثبت و معناداری دارد اما  مصاحبت اجتماعی تاثیر منفی و معناداری در میزان احساس تنهایی کارکنان می­گذارد. نتایج پژوهش اثر مثبت و معنادار تنهایی و احساس خوشبختی در کار را تایید کرد. همچنین تنهایی در سازمان رابطه میان محرومیت احساسی و حس خوشبختی را میانجی­گری می­کند، ولی رابطه میان مصاحبت اجتماعی و حس خوشبختی را میانجی­گری نمی­کند. با این وجود، کنترل شغلی رابطه میان تنهایی در سازمان و حس خوشبختی را تعدیل می­کند.

محرومیت احساسی, مصاحبت اجتماعی, تنهایی در سازمان, خوشبختی در کار, کنترل شغلی