محمد زینوند - دانشجوی دکتری پیدایش، رده بندی و ارزیابی خاک، دانشگاه لرستان
افسانه عالی نژادیان - استادیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه لرستان
اکبر سهرابی - دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه لرستان
محمد فیضیان - دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه لرستان
امیدعلی اکبرپور - استادیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه لرستان

اندازه گیری محتوای نسبی کلروفیل (SPAD) معیار مناسبی در برنامه های اصلاحی در جهت افزایش میزان فتوسنتز برگ به شمارمی آید. در تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر برخی مواد بهساز بر محتوای نسبی کلروفیل برگ گیاه گندم رقم سیروان، آزمایش در قالب طرحبلوک های کامل تصادفی، در سه تکرار در سال زراعی 98 - 1397 در مزرعه ای در منطقه دشت ارمو، شهرستان دره شهر- استان ایلام اجرا شد. پژوهش با هدف بررسی و مقایسه ی اثرات دو عامل، انواع مواد بهساز و مقادیر ناهمانند مواد بهساز (بقایای یونجه در سه سطح 5 ، 10 و 15 تن درهکتار، کاه و کلش گندم در سه سطح 5 ، 10 و 15 تن در هکتار، کود مرغی در سه سطح 2 ، 4 و 6 تن در هکتار و کود شیمیایی به میزان 100درصد نیاز کودی) روی گیاه گندم انجام گرفت. نتایج نشان داد که کاربرد مواد بهساز باعث افزایش معنی دار محتوای نسبی کلروفیل برگ گندم (بهمیزان 18 تا 122 درصد) گردید. بیشترین محتوای نسبی کلروفیل برگ (6 / 18) در تیمار 6 تن در هکتار کود مرغی و کمترین آن (37 / 8) در تیمارشاهد به دست آمد. باتوجه به یافته ها می توان بیان کرد که مصرف مواد بهساز به شکل کود مرغی و بقایای گیاهی، اثرات مفیدی بر محتوای نسبیکلروفیل برگ، رشد گیاه و عملکرد محصول گندم خواهد داشت.

گندم، مواد بهساز، محتوای نسبی کلروفیل، دره شهر