ناصر صداقتی - پژوهشکده پسته، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رفسنجان، ایران
امیرحسین محمدی - پژوهشکده پسته، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رفسنجان، ایران
اکبر محمدی محمدآبادی - پژوهشکده پسته، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رفسنجان، ایران
سیدجواد حسینی فرد - پژوهشکده پسته، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رفسنجان، ایران
معصومه حقدل - پژوهشکده پسته، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رفسنجان، ایران

جمعیت قارچ Aspergillus flavus در خاک و آلودگی میوه پسته به آفلاتوکسین همواره تحت تاثیر عوامل محیطی مختلف ازجمله آبیاری و عملیات خاک ورزی می باشد. در این تحقیق تاثیر چهار سیستم آبیاری غرقابی، بابلر، قطرهای سطحی و زیرسطحی در رفسنجانو سیرجان بر جمعیت قارچ Aspergillus flavus در خاک، در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 5 تکرار طی چهار سال مورد بررسی قرارگرفت. در زمان برداشت محصول، از سه ناحیه ابتدایی، میانی و انتهایی بلوک های آزمایشی، نمونه های خاک از عمق 10 تا 15 سانتیمتریتهیه شده که پس از تهیه سری رقت ها، از محیط کشت ساکاروز– پپتون– دایکلران آگار (SPDA) برای جداسازی و تعیین جمعیت قارچAspergillus flavus استفاده گردید. نتایج نشان داد که در رفسنجان، سیستم های آبیاری غرقابی و قطرهای به ترتیب با 2790 و 1620پروپاگول در هر گرم خاک، بیشترین و کمترین جمعیت قارچ Aspergillus flavus را دارا می باشند. سیستم آبیاری بابلر نیز با 2470 پروپاگولقارچ در هر گرم خاک حد واسط دو سیستم آبیاری فوق قرار گرفت. در سیرجان جمعیت قارچی در دو سیستم آبیاری قطرهای سطحی وزیرسطحی در طول اجرای آزمایش اختلاف معنی داری نداشت، اما این دو سیستم دارای اختلاف معنی دار در سطح 1 درصد با آبیاری غرقابیبودند. در مجموع استفاده از سیستم های آبیاری قطرهای سطحی و زیرسطحی در مقایسه با آبیاری غرقابی می تواند جمعیت قارچ Aspergillus flavus را در خاک و آلودگی میوه های پسته به آفلاتوکسین را کاهش دهد.

روش های آبیاری، پسته، قارچ های خاکزاد