CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

محور مقاله: بیولوژی خاک و کودهای زیستی- بررسی مقاومت به خشکی جدایه های محرک رشد گیاهی قارچ های تریکودرما جهت استفاده به عنوان یک کود بیولوژیک مناسب در مناطق گرم و خشک

عنوان مقاله: محور مقاله: بیولوژی خاک و کودهای زیستی- بررسی مقاومت به خشکی جدایه های محرک رشد گیاهی قارچ های تریکودرما جهت استفاده به عنوان یک کود بیولوژیک مناسب در مناطق گرم و خشک
شناسه ملی مقاله: SSCI16_225
منتشر شده در شانزدهمین کنگره علوم خاک ایران در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:

هاجر تب - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان
پیمان عباس زاده دهجی - استادیار گروه خاک شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان
حسین علایی - دانشیار گروه خاک شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان

خلاصه مقاله:
تنش خشکی یکی از مهمترین تنش های محیطی است که رشد و عملکرد گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهد. استفاده از قارچ هایتریکودرمای مقاوم به خشکی یک راهبرد موثر برای تسهیل رشد گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. بدین منظور تعداد 43 جدایهقارچ از آزمایشگاه بیماری بانک ژن دانشکده کشاورزی دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان تهیه و میزان مقاومت آنها به خشکی اندازه گیری گردید.جهت بررسی مقاومت به خشکی جدایه های مختلف از محیط کشت پوتیتو دکستروز براث (PDB) با غلظت های 0 ، 10 ، 20 ، 30 و 40 درصدپلی اتیلن گلیکول (PEG) که به ترتیب حدود پتانسیل های معادل 0 ، 5 - ، 10 - ، 20 - ، 30- بار بود استفاده شد. نتایج نشان داد که مقاومت هریکاز جدایه های قارچ تریکودرما در هر سطح خشکی با یکدیگر متفاوت بود. نتایج حاکی از آن بود که در سطح 10 درصد PEG جدایه (T(11 با داشتن95 درصد رشد بیشترین میزان رشد در این سطح خشکی را در مقایسه با شاهد (بدون استفاده از PEG) به خود اختصاص داد و مقاوم ترین جدایهدر این سطح خشکی شناسایی شد. کمترین مقاومت به خشکی در سطح 10 درصد PEG مربوط به (T(36 با 5 / 53 درصد رشد بود و حساس ترینجدایه نسبت به تنش خشکی در این سطح شناخته شد. در سطح 20 درصد PEG جدایه های (T(41 و (T(34 به ترتیب با 8 / 89 و 4 / 89 درصد رشدبیشترین مقاومت به خشکی را به خود اختصاص دادند و همچنین جدایه های (T(16 و (T(36 در این سطح رشد نکردند. در سطح 30 درصد PEGبیشترین مقاومت به خشکی مربوط به جدایه (T(28 با 2 / 77 درصد رشد بود و کمترین مقاومت مربوط به جدایه های (T(15 و (T(16 و (T(36 و بود کهرشدی نداشتند. در سطح 40 درصد PEG هم بیشترین مقاومت به خشکی مربوط به جدایه (T(28 با 8 / 70 درصد رشد در مقایسه با شاهد بود وکمترین مقاومت هم مربوط به (T(4 و (T(15 و (T(16 و 26T و (T(36 بود که در این سطح رشد نکردند. این آزمایش همچنین نشان داد که دو جدایه (T(28 و (T(30 به تمام سطوح خشکی مقاومت قابل توجهی نشان دادند. لذا با توجه به نتایج این تحقیق و با شناسایی و بررسی صفات محرک رشدی اینجدایه ها، می توان از جدایه های برتر به عنوان کود بیولوژیک با انجام آزمایش های گلخانه ای و مزرعه ای در شرایط تنش خشکی استفاده کرد.

کلمات کلیدی:
پوتیتو دکستروز براث، پلی اتیلن گلیکول، تنش خشکی، تریکودرما

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1026796/