سمیرا مصری - دانشجوی دکتری گروه علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
شجاع قربانی دشتکی - استادگروه علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
حسین شیرانی - استادگروه علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه رفسنجان
ابوالقاسم کامکارروحانی - دانشیار دانشکده مهندسی معدن، ژئوفیزیک و نفت، دانشگاه صنعتی شاهرود
حمیدرضا متقیان - استادیار گروه علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد

آب خاک مهمترین عاملی است که رشد گیاه در مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران تحت تاثیر قرار میدهد. روش های متفاوتیبرای برآورد رطوبت آب در خاک وجود دارد. در این میان برآورد رطوبت جرمی آزمایشگاهی به عنوان مطمئن ترین روش رایج برای برآورد رطوبتخاک شناخته شده است. اما از آنجایی که به دست آوردن رطوبت حجمی به روش آزمایشگاهی زمانبر است استفاده از سنسورهای رطوبتیمی تواند میزان رطوبت حجمی خاک را بدون دست خوردگی خاک و به صورت درجا در مزرعه اندازه گیری نماید. از جمله پارامترهایی که بهصورت مستقیم از رطوبت خاک تاثیر می پذیرند مقاومت الکتریکی و مقاومت نفوذ به ریشه در خاک می باشند. این تحقیق به منظور برآورد رطوبتخاک به روش آزمایشگاهی و مقایسه نتایج با سنسورهای رطوبتی، اندازهگیری مقاومت ویژه الکتریکی و مقاومت نفوذ به ریشه در مقادیر مختلفرطوبتی انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که همبستگی مثبتی بین رطوبت حجمی آزمایشگاهی و رطوبت به دست آمده با سنسورهای SM 300 وTheta ML2 وجود دارد که در این میان رطوبت حجمی به دست آمده با سنسور SM 300 نزدیکی بیشتری با رطوبت حجمی آزمایشگاهیداشت. با کاهش میزان رطوبت در روزهای بعد از آبیاری میزان مقاومت الکتریکی ظاهری (مقاومت یه دست آمده از دستگاه) و حقیقی (ضربضریب ارایه در مقاومت الکتریکی ظاهری) و مقاومت نفوذ به ریشه افزایش یافتند.

سنسورهای رطوبتی، ونر، مقاومت مکانیکی