تاب آوری بیمارستان ها و مراکز درمانی در مقابل سیل

مقدمه: پیشگیری و داشتن آمادگی در مقابل حوادث طبیعی یکی از اهداف توسعه پایدار اجتماعی و اقتصادی در دنیا میباشد که خود نیازمند برنامه ریزی و تعیین استراتژی های لازم براساس شرایط مختلف است. از آنجائیکه بیمارستان ها و دیگر مراکز درمانی در هنگام بحران وظیفه خدمت رسانی بی وقفه به جامعه بحران زده اطراف خود را دارند، این موضوع نیازمند توجه ویژه ای می باشد. با توجه به باران های شدید اخیر و جاری شدن سیل در شهرهای ایران و آبگرفتگی برخی بیمارستان و مراکز درمانی، در این مقاله با هدف افزایش آگاهی مسئولین اجرایی و مدیران بیمارستان ها جهت اقدام اصلاحی بموقع و پیشگیرانه و همچنین جلوگیری از تکرار حوادث و بهبود سطح کیفی عملکردی مراکز درمانی به بررسی تاب آوری بیمارستان ها در مقابل سیل از منظر آسیب پذیری غیرسازه ای و مدیریتی می پردازیم.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی به بررسی تاب آوری بیمارستان های سطح کشور در مقابل سیل از طریق بازدید و مصاحبه با افراد مطلع و کارشناسان پرداخته است.یافته ها: آنچه که سیل های بهار سال 1398 و همچنین نمونه های مشابه در سال های گذشته در شهرهای شمالی، مرکزی و جنوبی ایران به آموخت و یادآوری نمود این است که تاب آوری برخی بیمارستان های موجود در شرایط بحرانی بسیار پایین بوده و پاسخگوی نیازهای بهداشتی و خدمات سلامت جامعه نبوده و نیازمند اقدامات اساسی جهت بهبود عملکرد بیمارستان های سطح کشور در زمان وقوع سیل می باشد.نتیجه گیری: تاب آوری بیمارستان ارتباط مستقیمی با میزان آمادگی برای مقابله در شرایط بحران و حفظ آن جهت ادامه فعالیت، تحقیق، مقابله، اقدام، ارزیابی و اصلاح فرایندهای لازم دارد. لذا ضمن بررسی زیرساخت های موجود ارائه راهکارهای جدید و کارا، پایبندی به اصول و قوانین شهرسازی، دستورالعمل ها و بخشنامه های وزارت محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و همچنین مدیریت راسخ جهت ایمن سازی بعنوان ضمانت اجرایی این فرایند ضروری و نیازمند اقدامی جمعی از طریق آموزش، یادگیری، ارزیابی و اصلاح روش ها می باشد.

Keywords:

بیمارستان , بحران , بلایا , سیل , آسیب پذیری , تاب آوری