ارتباط بین مشارکت در ورزش های تفریحی و اتحاد و اعتماد در میان جوانان شهر تهران

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 650

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SASM02_120

تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1399

Abstract:

مقدمه:همه ما ناگزیر از اعتماد هستیم. اعتماد به دیگران، اعتماد به محیط زندگی و اعتماد به همه ی عرصه های زندگی اجتماعی (4)پوتنام اعتماد را یکی از مولفه های حیاتی و اساسی سرمایه اجتماعی می داند. هر چه فرد بیشتر با افراد دیگر در ارتباط باشد، بیشتر بهآن ها اعتماد می کند و به عکس. وی عقیده دارد که اعتماد همکاری را تسهیل می بخشد و هر چه سطح آن در جامعه ای بالاتر باشد اتحادمیان افراد بیشتر شده، احتمال همکاری بیشتر خواهد بود (1). دراین بین مشارکت در ورزش های تفریحی مولفه ای تاثیر گذار بر افزایشاتحاد و اعتماد است، بنا به تعریف، ورزش تفریحی، شکلی از فعالیت های جسمانی یا حضور منظم درفعالیت های فیزیکی است که سلامتبدنی و روانی را بهبود بخشیده، روابط اجتماعی را شکل داده و یا منجر به نتایج مثبت می شود و شامل ورزش هایی به منظور ارتقاءآمادگی جسمانی و مفرح است (2). دون وارد و همکارانش در پژوهشی با عنوان ورزش، اعتماد و سرمایه اجتماعی (2011) با تاکید براین موضوع که اعتماد یکی از مولفه های اصلی سرمایه اجتماعی است، دریافتند اثرات ورزش بر اعتماد و سرمایه اجتماعی در تعداد خاصیاز کشورها اتفاق میافتد و این به دلیل تفاوت ورزش در کشورهای مختلف می باشد (3).روش شناسی:روش انجام پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه، جوانان 29-15 سال شهر تهران است. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 384 نفر محاسبه و نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، بخش سومپرسشنامه جامع فعالیت جسمانی سازمان بهداشت جهانی و پرسش نامه شش بعدی گروترت (2004) بود. هر دو ابزار به روش سهمرحله ای ترجمه شدند. روایی صوری و محتوایی توسط گروهی از متخصصین حوزه علوم اجتماعی و مدیریت ورزشی بررسی و پس ازاعمال تغییرات تایید شد. برای محاسبه پایایی از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. سرمایه اجتماعی α=0/84 و مشارکت ورزشی α=0/782 بود. یافته ها:وضعیت مشارکت در ورزش های تفریحی جوانان شهر تهران به ترتیب 42/2 درصد نیمه فعال، 37/5 درصد غیرفعال و 20/3 درصد فعال هستند. (جدول در متن مقاله اصلی). با توجه به نتایج بدست آمده، اتحاد و اعتماد با میانگین 21/47 از نمره حداکثر 30 و حداقل 6 ، نمره قابل توجهی را به خود اختصاص داده است. همچنین ضریب همبستگی پیرسون (r=0/641) در سطح معنا داری 0/01 نشان داد بین مشارکت در ورزش های تفریحی و اتحاد و اعتماد ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری:چون محدوده سنی نمونه ها در این پژوهش در دامنه 15 تا 29 سال می باشد و با توجه به اینکه بیشتر جوانانی که به اینپرسشنامه پاسخ داده اند زنان هستند، هرچه اعتماد آنان به محله محل سکونتشان بیشتر باشد فعالیت های ورزشی بیشتری انجاممی دهند. باتوجه به اینکه ورزش در اماکن عمومی صورت می گیرد و مستلزم کنش فرد با افرادی است که اغلب خارج از دایره خانوادگیو خویشاوندی او هستند از این رو طبیعی است که هرچه اعتماد جوان به این افراد بیشتر باشد؛ بیشتر تمایل دارد که اوقات فراغت خودرا با آنان سپری کند.

Authors

سمیرا جمالی آقباش

کارشناس ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه خوارزمی تهران

مرجان صفاری

استادیار دانشگاه تربیت مدرس

حسین اکبری یزدی

استادیار دانشگاه خوارزمی