بررسی نتایج درمانی انواعی از شکستگی های پلاتوتیبیا به روش جاندازی بسته و ثابت کردن با پین گذاری بسته و بریس گچی

مقدمه : شکستگی هائی که سطح مفصلی تیبیا را درگیر می کند در صورت عدم درمان مناسب می تواند باعث عوارضی چون اختلال امتداد اندام، محدودیت حرکت، آرتروز زودرس، درد، عفونت و در نهایت اختلال عملکرد عضو و ناتوانی بیمار گردد. این مطالعه با هدف بررسی نتایج درمانی انواعی از شکستگی های پلاتوتیبیا به روش جاندازی بسته و ثابت کردن با پین گذاری بسته وبریس گچی صورت گرفت. روش کار : مطالعه به صورت کارآزمائی بالینی صورت گرفت. جامعه پژوهش شامل 27 بیمار مبتلا به شکستگی پلاتوتیبیا بود که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. پس از توضیح روشهای درمانی موجود به بیمار، در صورت تمایل، اقدام به جا اندازی بسته با کشش وکلامپ جا اندازی بسته انجام شد. سپس در صورت مطلوب بودن جا اندازی بر اساس معیارهای تعریف شده در کتب مرجع با روش پرکوتانئوس با پین، شکستگی فیکس و گچ گیری انجام شد. پس از دوهفته، بریس گچی گرفته شده و ورزش های دامنه حرکتی مفصل زانو شروع گردید. و در نهایت پس از خاتمه درمان، ارزیابی نهائی طبق نمره دهی راسموسن صورت گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی تحلیل شدند. یافته ها: 20 مرد و 7 زن در مطالعه شرکت کردند. میانگین مدت جوش خوردن در نمونه های پژوهش 09/2 ماه و میانگین مدت بستری 4 روز(6-2) بود. میانگین نمره راسموسن برای همه بیماران 05/27 و این میزان برای شکستگی شاستکر نوع یک برابر با 4/29 ، نوع دو 2/28، نوع سه 3/26 و نوع چهار 3/24 گزارش گردید. میانگین نمره دامنه حرکتی مفصل 88/105 گزارش گردید. در طی 12 ماه هیچ علامتی از عفونت و ترومبوآمبولی و آرتروز در بیماران گزارش نشد. نتیجه گیری: با درمان شکستگی های پلاتوتیبیا به روش جا اندازی بسته و ثابت کردن با پین گذاری بسته وبریس گچی می توان جابجائی قطعات را داخل بریس گچی به حداقل رسانده و با راه اندازی زودتر بیمار هزینه های بستری را کاهش داده و نیز خطر ترومبوآمبولی را به صفر رساند. همچنین با توجه به اینکه در این شیوه دستکاری نسج نرم کمتر صورت می گیرد بروز عفونت نیز به حداقل تقلیل می یابد.

Keywords:

پلاتوتیبیا , شکستگی , جا اندازی بسته , درمان