بررسی میزان رعایت بهداشت دست نسبت به اندیکاسیون های لازم توسط مراقبین بهداشت و درمان در بخش های مختلف بیمارستان در سال 1398

مقدمه: عفونت های ناشی از مراقبت های بهداشتی درمانی یکی از مسائل بسیار مهم در بحث سلامت و ایمنی بیماران است. پایش و پیشگیری از این عفونت ها جزء مهم ترین اولویت های مسولین بیمارستان ها است. با توجه به عوارض ناشی از عفونت های بیمارستانی مانند طولانی شدن مدت بستری، ناتوانی طولانی مدت، افزایش مقاومت به آنتی بیوتیک ها، هزینه های سنگین و افزایش مورتالیته و نقش مهم بهداشت دست در کاهش این عفونت ها ضروری است که تمامی پرسنل درگیر در امر مراقبت های بهداشتی و درمانی ملزم به رعایت بهداشت دست معرفی شده از سوی وزارت بهداشت و درمان باشند. به همین دلیل محقق بر آن شد تا مطالعه ای با هدف بررسی میزان رعایت بهداشت دست نسبت به اندیکاسیون های لازم توسط پرسنل بهداشت و درمان انجام دهد. روش کار: در این مطالعه که به صورت توصیفی مقطعی در سال 1398 در بخش های مختلف یک بیمارستان دولتی انجام شد. کلیه افراد به صورت سرشماری انتخاب و پس از کسب مجوز از آنان و دخیل کردن معیارهای ورود: شاغل بودن در آن مرکز ، متمایل به همکاری، قرارگیری در موقعیت های لازم برای انجام بهداشت دست و معیارهای خروج: دانشجو، بیمار، همراه، وارد مطالعه شدند. محقق تعداد 272 نفر از پرسنل بهداشت و درمان را در اندیکاسیون های لازم برای بهداشت دست مورد مشاهده منظم و مبتنی بر فرایند قرار داد. داده های حاصل از مشاهده با استفاده از نرم افزار SPSS 20 و آزمون آماری توصیفی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بیشترین رعایت بهداشت دست قبل از تماس با بیمار مربوط به کارکنان بخش نوزادان ( 100%) و کمترین رعایت مربوط به کارکنان بخش جراحی مردان بود (0 %). اکثریت کارکنان بخش دیالیز در 12 موقعیت پیش آمده برای انجام پروسیجر آسپتیک، قبل از آن اقدام به هندراب نمودند (33/83 ). در حالیکه در جراحی مردان ( 7 موقعیت) و ICU ( 4 موقعیت)، هیچکدام از افراد تمایلی به رعایت بهداشت دست قبل از انجام پروسیجر آسپتیک نداشتند (0/0%). در این مطالعه در همه موقعیت های پیش آمده برای هندواش بعد از مواجه با خون و ترشحات، تمامی کارکنان بخش دیالیز و جراحی زنان1 مبادرت به انجام آن نمودند (100 %). اما کارکنان بخش ICU در 24 موقعیت پیش آمده تنها 15 بار (5/62 %) اقدام به انجام بهداشت دست نمودند. 100 % افراد بخش های نوزادان و جراحی زنان 1,2 بعد از تماس با بیمار، بهداشت دست را انجام دادند. کمترین رعایت بهداشت دست بعد از تماس با بیماران مربوط به کارکنان بخش NICU بود ( 05/54 %). کارکنان بخش های کودکان 1,2 و جراحی زنان 2 بیشترین تمایل برای انجام بهداشت دست بعد از تماس با محیط مجاور بیمار داشتند (100 %). نتیجه گیری: داده های حاصل از مشاهدات نشان می دهند که رعایت بهداشت دست در بین کارکنان بهداشتی درمانی به ویژه قبل از تماس با بیمار و قبل از انجام اقدامات آسپتیک ضعیف است. مشارکت کنندگان موقعیتی را که نسبت به سایر موارد نسبتآ بهتر رعایت کرده بودند بعد از مواجهه با خون و ترشحات بدن بیمار بود. رعایت بهداشت دست توسط مراقبین بهداشتی درمانی ساده ترین و موثرترین راه پیشگیری از بیماری ها و عفونت های اکتسابی بیمارستان است. رعایت بهداشت باید به روش صحیح و شامل کلیه موقعیت های معرفی شده از سوی وزارت بهداشت و درمان که در هر زمانی که اندیکاسیون پیدا می کند؛ باشد. اگر چه به طور کل رعایت بهداشت دست در بین پرستاران پایین است. اما همین تعداد افراد کم هم آن را به شیوه صحیح اجرا نمی کنند. بنابراین باید مسولین و اللخصوص کمیته کنترل عفونت با نظارت مستقیم و مستمر، ارائه بازخورد مناسب، نمایش فیلم های آموزشی، تشویق و ترغیب افراد به رعایت موازین بهداشت دست، در راستای ارتقای انجام آن به روش صحیح تلاش نمایند.

Keywords:

بهداشت دشت , مراقبین , بهداشت و درمان , بیمارستان