بررسی خشونت فیزیکی نسبت به کارکنان اورژانس 115 و عوامل مرتبط با آن در دانشگاه علوم پزشکی مازندران (1398)

مقدمه : امروزه به علت افزایش چشمگیر خشونت ها در بخش های مختلف بهداشتی و درمانی و مواجهه ی پرسنل بخش های مختلف اورژانس و فوریت های پزشکی با انواع خشونت ها، ارزیابی عوامل تاثیر گذار در کاهش این خشونت ها و بررسی فراوانی آنها امر مهم و ضروری می باشد. این پژوهش با هدف بررسی خشونت فیزیکی نسبت به کارکنان اورژانس 115 و عوامل مرتبط با آن در دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد.روش کار : این مطالعه بصورت توصیفی- مقطعی بوده که جامعه آن پرسنل فوریتهای پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد که از بین آنها 240 نفر به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه ی خشونت شغلی در 4 بخش (اطلاعات دموگرافیک، خشونت فیزیکی، واکنش به خشونت و خشونت در آخرین ماموریت) و پرسشنامه ی سلامت عمومی گلدنبرگ GHQ28 بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از نسخه ی 22 نرم افزار SPSS استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان دادند که 6/29 درصد پرسنل در محل کار خشونت فیزیکی را تجربه کردند، بیشترین نوع خشونت، بصورت هل دادن 9/54 درصد بود.1/76 درصد خشونت ها در صحنه حادثه اتفاق افتاده بود و همراهان بیمار با 2/73 درصد عامل اصلی خشونت بودند. بین خشونت فیزیکی با بحران 6 ماه اخیر پرسنل ارتباط معنی داری وجود داشت (02/0=P). همچنین بیشترین واکنش در مقابل خشونت دعوت کردن مهاجم به آرامش بود. بعلاوه بیشترین خشونت اعمال شده علیه پرسنل در آخرین ماموریت به ترتیب کلامی 82 درصد، فیزیکی 6/14 درصد، فرهنگی 3 درصد و جنسی صفر درصد می باشد. .بین خشونت در آخرین ماموریت با نوع استخدام (03/0P=) ، سن (03/0=p) وسابقه کار پرسنل ( 01/0p=) ارتباط معنادار بود. نتیجه گیری : نتایج پژوهش حاضر بر شیوع بالای خشونت فیزیکی در بین پرسنل فوریتهای پزشکی تاکید داشت. لذا جهت کاهش خطرات و تهدیدات ناشی از خشونت شغلی، آموزش مهارتهای ارتباطی و کنترل خشم برای پرسنل و رویه های مناسب گزارش و پیگیری موارد خشونت توسط مسئولین مفید به نظر می رسد.

Keywords:

خشونت شغلی , فوریت های پزشکی , خشونت فیزیکی