نسرین براتی - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس

امروزه انطباق قواعد عمومی قراردادها مانند قواعد ایجاب و قبول، رضا، اشتباه، اکراه، قبض و اقباض، نقض و دیگرشرایط انعقاد، اجرا و یا انحلال قرارداد بر معاملات اوراق بهادار در نظام های حقوقی مختلف بحثی مطرح است. یکیاز نکاتی که هنوز ابعاد آن کاملا واضح نیست، تطبیق عقود نامعین در حقوق مدنی ایران بر انواع معاملات و ابزارهایمالی ایاستکه در بورس استفاده می شوند. در حوزه نظام حقوق مالکیت فکری قراردادهایی وجود دارند که به طورخاص برای انتقال اموال فکری طراحی شده اند که مهم ترین آنها قراردادهای مجوز بهره برداری از حق و واگذاریحق مالکیت فکری هستند.با توجه به ماهیت، شرایط و آثار قراردادهای مذکور به نظر می رسد که بهترین قالبقراردادی برای دو شیوه انتقال حق بهره برداری اوراق بهادار مبتنی بر دارایی فکری برای مدت زمان معین و انتقالحق بهره برداری اوراق بهادار مبتنی بر دارایی فکری برای مقدار معین، قرارداد لیسانس یا اعطای مجوز بهره برداریاز حق می باشد، همان طور که بورس بین المللیدارایی فکری ایالات متحده آمریکا نیز بر پایه همین قرارداد، البتهاز نوع غیر انحصاری آن، بنا نهاده شده و فعالیت می نماید. همچنین شیوه انتقال مستقیم، دائمی و بی واسطه اوراقبهادار مبتنی بر دارایی فکری نیز بیشترین تشابه را با قرارداد واگذاری حق دارد.البته این قراردادها در زمره قراردادهایغیر معین موضوع ماده 10 قانون مدنی است و از قاعده آزادی قراردادی پیروی می کنند. بنابراین طرفین معامله دربازار بورس می توانند شرایط و تعهدات را به دلخواه خود در قرارداد شان پیش بینی نمایند. حتی بهتر آن است کهبازار دارایی فکری فرابورس ایران قرارداهای مشخصی را که حاوی شرایط و تعهدات قراردادی است، جهت نظام مندسازی بازار دارایی فکری و یکسان سازی قراردادهای منعقده در آن تنظیم نماید که در نتیجه آن طرفین قرارداد باآسودگی خیال پای میز معامله بنشینند و بالاخص مالکان دارایی فکری تنها دغدغه شان محدود به انتخاب طرفقرارداد خود باشد.

مالکیت فکری، دارایی دانش بنیان، شرکت دانش بنیان،عقود نامعین، اوراق بهادار