مجتبی قاسمی - فرهنگی،کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان
امین رضوانی - فرهنگی،کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر

تعلیم و تربیت، موثر ترین ساز و کار جامعه برای مقابله با بزرگترین چالش این قرن؛ یعنی توسعه پایدار است. تربیت نیروی انسانیآینده و تربیت جامعه ای واجد شرایط فوق نیازمند آموزش توسعه ای است که این امر با حضور معلمانی محقق می شود که آموزشدیده باشند و در راستای اهداف جامعه با انگیزه کافی قدم بردارند و این انگیزه با رضایت شغلی ارتباط دارد. روش پژوهش بر حسبهدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی- همبستگی می باشد.با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه تعداد 180 نفر(90 نفرزن و 90 نفر مرد)، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها بر اساسپرسشنامه استاندارد مقیاس چشم انداز زمان (زیمباردو و بوید، 1999) و مقیاس رضایت شغلی (وود، هانت و چونکهو، 1986). انجامگرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار AMOS در دو بخش توصیفی (فراوانی، فراوانیدرصدی، میانگین، انحراف استاندارد و دامنه تغییرات) و استنباطی (آزمون K-S (کولموگروف- اسمیرنف)، آزمون همبستگی پیرسون،و رگرسیون چندگانه) انجام پذیرفت. نتایج پژوهش اهمیت رابطه بین رضایت شغلی معلمان و توسعه پایدار تعلیم و تربیت را نشان می دهد.

توسعه پایدار، رضایت شغلی، چشم انداز زمان، آموزش و پرورش، تعلیم وتربیت