وضعیت حقوقی جامعه جهانی در مواجهه با وضعیت اضطراری بهداشتی بین المللی (نمونه موردی: ویروس کرونا کوید 19 )

برخورداری از خدمات بهداشتی و درمانی با هدف ارتقاء، حفظ و تامین سلامت افراد یکی از ارکان مهم پیشرفت هر جامعه ای را تشکیل می دهد و حق تمام افراد بشر است که از آن برخوردار باشند. به همین دلیل لزوم وجود اسناد و معاهدات بین المللی که دولت ها را ملزم کند تا برای حفظ و تامین بهداشت و سلامت عمومی به سیاستگذاری های لازم بپردازند، احساس می شود. با توجه به این مهم هدف تحقیق حاضر، ظرفیت ها و سازوکارهای حقوقی بین المللی در قبال وضعیت اضطراری بهداشتی بین المللی می باشد. در راستای تحقق هدف مزبور، نگارنده سعی دارد به این سوالات پاسخ دهد که: سازوکارهای حقوقی جامعه جهانی در قبال وضعیت اضطراری بهداشت بین المللی چیست و چالش های دولت ها و مراجع ذی صلاح ملی در حوزه سلامت عمومی چیست پژوهش از نظر روش، توصیفی- تحلیلی بود. نتایج تحقیق نشان داد که بر اساس قواعد و مقررات بهداشتی بین المللی قرار گرفتن در وضعیت اضطراری بهداشتی بین المللی مستلزم واکنش مبتنی بر همکاری دولت ها و مراجع ذی صلاح ملی و تبعیت آنها از هنجارها و توصیه های بین المللی (تعامل، اطلاع رسانی و ...) در جهت مقابله با وضعیت موجود می باشد. همچنین دولت ها و مراجع ذی صلاح ملی با چالش هایی از جمله مغایرت قوانین و مقررات پایین دستی با قوانین و مقررات بالادستی، عدم وجود ضمانت اجراهای موثر در حمایت از حق بر سلامت عمومی، تغییر دولت ها و آشفتگی در تصمیم گیری مواجه هستند.

Keywords:

سلامت , بهداشت عمومی , وضعیت اضطرار , اپیدمی , حقوق بین الملل