حمایت از حق متهمان مبنی برداشتن وکیل در فرآیند کیفری

در عصر حاضر یکی از ملاک های سنجش عدالت دستگاه قضایی، حق بهره مندی از وکیل بوده و روشن است لازمه هرگونه اقدامی از ناحیه وکیل مستلزم پیش بینی این حق در قوانین می باشد که متضمن تکلیف مقامات و ضابطان قضایی جهت رعایت حق مزبور باشد. این امر مهم در نظام حقوقی ایران و در قالب قانون آیین دادرسی کیفری سال 1392 نیز مورد تصریح قرار گرفته است. سعی در تحقیق حاضر بر آن است تا تحولاتی که بیانگر حرکت قانونگذار به سمت شناسایی هرچه بیشتر اصول دادرسی عادلانه شناخته شده و جهانی و انطباق با موازین بین المللی است، بررسی شده و چگونگی دسترسی به این قانون حق بیان شود. روش در تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که قانونگذار با درنظر داشتن ضرورت و اهمیت حضور وکیل در تمامی مراحل دادرسی کیفری اعم از تحقیق و محاکمه، دامنه حضور و اختیارات وکلا را نسبت به قبل گسترش داده، ولی هنوز جهت انطباق کامل با موازین بین المللی خلاها و ایراداتی دارد که گاه ناشی از رویکرد امنیت مدار و گاه شاید ناشی از سهو قانونگذار بوده و باید در جهت رفع این نواقص بکوشد. این قانون، حضور وکیل متهم در تمام مراحل دادرسی کیفری به ویژه مرحله تحقیقات مقدماتی و نگهداری تحت نظر، لزوم آگاهی ساختن متهم در خصوص حق داشتن وکیل و ا نتخاب وکیل تسخیری برای متهم را بیش از پیش مورد توجه قرار داده است. در ارزیابی کلی استنباط می شود علی رغم کاستی های فعلی، وضعیت موجود در قیاس با گذشته، اقدامی ارزشمند در جهت تضمین هرچه بیشتر حقوق اصحاب دعوی محسوب شود.

Keywords:

وکالت , وکیل , حق دفاع , متهم , قانون آیین دادرسی کیفری