بررسی عوامل موثر بر افزایش خلاقیت و نوآوری در سازمان

خلاقیت و نوآوری مفهومی است جامع و کلی که افزایش آن به عنوان یک ضرورت، جهت ارتقای سطح زندگی، رفاه بیشتر،آرامش و آسایش انسان ها، همواره مدنظر دست اندرکاران اقتصاد و دولتمردان بوده است. خلاقیت برای بقاء هر سازمانی لازماست. در طی زمان سازمان های غیر خلاق از صحنه محو می شوند و اگرچه چنین سازمانی ممکن است در عملیاتی یا درمقطعی از عمر خود موفق باشد ولی سرانجام مجبور به تعطیل یا تغییر سیستم می شود.سازمان ها، جهت بقا و پیشرفت خودنیازمند مدیران و پرسنل خلاق ونوآور هستند. پرورش و تربیت کارکنان خلاق و نوآور مستلزم تعیین و شناخت عوامل موثر برخلاقیت و نوآوری آنان و راهکارهایی جهت تقویت و بهبود وظایف شغلی می باشد .ا ساس هر علمی، نظریه ها و اندیشه هایآن است. علم مدیریت به عنوان یکی از شاخه های مهم علوم انسانی از سال 1900 به صورت متمرکز و علمی مورد مطالعه وبررسی قرار گرفته است و به تعبیری آغاز پیدایش مدیریت نوین از این سال می باشد. از آن سال تاکنون نظریه های فراوانیتوسط اندیشمندان مدیریت ارائه شده است که تمامی این نظریه ها را می توان در سه پارادایم عقلایی، طبیعی و سیستمی دستهبندی کرد. روشن است که رویکردهای سه گانه فوق اختلافات مبنایی با یکدیگر داشته و نتایج کاملا متفاوت و تا حدودی متضادرا به بار خواهند آورد. بنابراین باید تاثیر مولفه های این رویکردها بر خلاقیت را بررسی و مطالعه نموده و از نتایج آن بهره برداریکرد تا موجب تقویت بنیه های سازمان و بروز و ظهور سازمانی خلاق و نوآور را فراهم آورد.از یافته های جالب مطالعه این استکه داشتن انگیزش قوی می تواند در بروز و ظهور خلاقیت نقش مهمی داشته باشد.

Keywords:

سازمان , خلاقیت , نوآوری