تحقیق در میزان اثرسلول های بنیادی ژله وارتون بند ناف انسان بربیان ژن های هومینگ cxcr4وvla-4 در سرطان متاستاتیک پستان

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 358

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

BSCONF07_250

تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1399

Abstract:

مقدمه ژله وارتون بافتی سرشار از سلولهایی با مورفولوژی مزانشیمی است. ژله وارتون توانایی تمایز به رده های سلولی مختلف از جمله سلولهای عصبی را دارد، همچنین این سلولها در مهار رشد سرطان تخمدان، استئوسارکم و پستان نقش دارند. سرطان پستان شایعترین سرطان در بین زنان است که بعد از سرطان ریه، دومین عامل مرگ و میر حاصل از سرطانها در بین زنان است. از هر 8 زن غربی یک نفر به سرطان پستان مبتلا میشود، اگر چه این آمار در کشور ما پایین تر است )یک مورد در هر 10-12 زن( اما سن ابتلا به این بیماری در کشور ما نسبت به کشورهای غربی 5-10 سال کاهش یافته است. عوامل متعدد محیطی و ژنتیکی در رخداد سرطان پستان نقش دارند، از جمله ژنهای دخیل در بروز سرطان پستان میتوان به ژنهای هومینگ 4CXCR و 4VLA- اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره سلولهای بنیادی ژله وارتون بر روی بیان ژنهای 4CXCR و 4VLA- در سلولهای سرطانی میباشد. روش کارپس از کشت سلولهای سرطانی پستان این سلولها تحت تاثیر عصاره ژله وارتون قرار گرفتند، سپس با استفاده از محلول استخراج RNAx-Plus از سلولهای تیمار شده RNA استخراج گردید و میزان بیان ژنهای 4CXCR و 4VLA- با استفاده از روش Real-time PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایجبراساس نتایج حاصل از Real-time PCR میزان بیان ژنهای 4CXCR و 4VLA- نسبت به گروه کنترل تغییر معناداری را نشان دادند.بحث و نتیجه گیریبا توجه به نتایج حاصل از این مطالعه با انجام تستMttوscrach test می توان گفت که غلظت های متفاوت از ژله وارتون تاثیرمتفاوتی در کاهش رشدسلول های سرطانی داشته و همچنین بر بیان ژن های هومینگ 4cxcrو-4vlaاثر گذاشته و منجر به کاهش معناداری در بیان این دوژن در رده سلولی-Mda 231mb- شده است .

Authors

ویدا وحدانی کیا

دانشجوی کارشناسی ارشد ژنتیک دانشگاه آزاد اسلامی تبریز

مسعود ملکی

استاد راهنما دانشگاه آزاد اسلامی تبریز