سجاد افسری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی مکانیک، دانشکدهی مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
امیرمحمد قندهاریون - استادیار، گروه مهندسی مکانیک، دانشکدهی مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد

هیدروژن به عنوان سوختی پاک امروزه به شدت موردتوجه قرار گرفته است. روشهای مختلفی برای تولید هیدروژن وجود دارند و بررسی های متعددی در سراسر جهان برای افزایش راندمان تولید و کاهش آلودگیها و هزینه های آن در دست اجرا است. در این تحقیقابتدا سه روش تولید سوخت هیدروژن معرفی میشوند. سپس به کمک روشهای تحلیل سازگاری با معیارهای توسعه ی پایدارو بررسی شاخص های زیست محیطی، اجتماعی و فناوری به بررسی و مقایسه ی سه روش معرفی شده پرداخته میشود. در نهایت مقایسه ی امتیازات کسب شده هر روش در هر شاخص انجام میشود. لازم به ذکر است که ما تنها فاز تولید هیدروژن را بررسی میکنیم و از آلودگی مربوط به نگهداری و توزیع هیدروژن چشم پوشی میکنیم. نوآوری به کاررفته در این پژوهش، مقایسه ی روش جدید BioRobur با روشهای نسبتا قدیمی تر تولید هیدروژن با گاز طبیعی و تولید هیدروژن با الکترولیز بادی میباشد. بررسیها نشان می دهد که با توجه به پارامترهای انتخاب شده در این تحقیق، تولید هیدروژن با الکترولیز آب به کمک انرژی بادی بیش ترین امتیاز را در سه بخش کسب میکند و بنابراین دارای بیشترین سازگاری با معیارهای توسعه پایدار است.

سوخت هیدروژن، تحلیل پایداری، BioRobur، تولید هیدروژن با گاز طبیعی، تولید هیدروژن با الکترولیز آب با انرژی باد