محمدجعفر حداد - استادیار، دانشکده مهندسی مکانیک، پردیس دانشکدههای فنی دانشگاه تهران، تهران
جواد مکاریان - دانشجویکارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک-پردیس دانشکدههای فنی دانشگاه تهران، تهران

عدم توجه به بارگذاری سنگ در حین انجام فرآیند سنگزنی منجر به سوختگی سطح، افزایش زبری و تغییرات متالورژیکی در قطعه تحت سنگ زنی میشود. در پژوهش حاضر به بررسی اثر متغیرهای ابزار درسر بر خصوصیات سطحی قطعه کار و میزان بارگذاری سطح سنگ و حذف برادههای موجود پس از سنگ زنی اینکونل 738 پرداخته شده است. نتایج حاصل از تغییر در پارامترهایی نظیر عمق و سرعت درسینگ بر توپوگرافی سطح سنگ و زبری سطح قطعه کار، نشان دهنده بهبود زبری سطح قطعه کار در شرایط درسینگ نرم میباشد. استفاده از تکنیک روانکاری کمینه و مقایسه با روش پاشش پیوسته سیال برشی از دیگر اهداف پژوهش حاضر میباشد. نتایج حاصل از توپوگرافی و تصویربرداری از سطح قطعهکار و سنگ، بیانگر اثر مطلوب تکنیک روانکاری کمینه در شرایط خشن درسینگ از قبیل افزایش در عمق و سرعت پیشروی درسر میباشد. تصاویر براده و سطح سنگ، نشان دهنده عملکرد مطلوب روش پاشش پیوسته سیال برشی در شرایط درسینگ نرم میباشد که این شرایط مرهون بالا بودن دبی مصرفی و دفع حرارت بیشتر سیالات برشی سنتی از منطقه سنگزنی نسبت به تکنیک روانکاری کمینه میباشد.

درسینگ، روانکاری کمینه، اینکونل 738، زبری سطح