سعید ملکی - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید چمران اهواز
زهرا سلطانی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه شهید چمران اهواز
نعیم اکرامی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید چمران اهواز
احمد راشدی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید چمران اهواز

یکی از ارکان توسعه، جامع و یکپارچه بودن آن در رفع عدم تعادل های اقتصادی و اجتماعی مناطق است. وجود نابرابری و ابعاد مختلف آن از نشانه­های مهم توسعه نیافتگی است که رفع چنین کمبودهایی مستلزم نگرش و توجه جدی به نحوه پراکندگی شاخص های توسعه در سطوح مختلف است. به منظور حل مسائل ناشی از عدم تعادل­های منطقه­ای، گام نخست، شناخت و سطح بندی مناطق ازنظر برخورداری در زمینه­های مختلف است. هدف این پژوهش، سنجش میزان برخورداری شهرستان­های استان کهگیلویه و بویراحمد از شاخص­های توسعه است. بر این ­اساس؛ در این پژوهش سعی شده است تا 8 شهرستان این استان را بر اساس 8 شاخص: آموزشی، فرهنگی- ورزشی، مذهبی، سیاسی- اداری، زیربنایی، بهداشتی- درمانی، بازرگانی- خدمات و حمل ونقل- ارتباطات، بر پایه سرشماری آماری نفوس و مسکن سال 1390 و سالنامه آماری سال 1392، با استفاده از مدل های تاکسونومی عددی و تاپسیس، سطح­بندی و میزان درجه توسعه یافتگی شهرستان­ها تعیین گردد. نوع پژوهش کاربردی- توسعه­ای است روش گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه­ای و برای تحلیل داده­ها و ترسیم نقشه از نرم افزارهای Excel و Arc GIS استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می­دهد که؛ میزان توسعه در شهرستان­های استان متعادل نیست و اختلاف قابل ملاحظه ای میان سطوح توسعه یافتگی شهرستان های استان وجود دارد؛ به طوری که از مجموع 8 شهرستان این استان، 2 شهرستان برخوردار، 3 شهرستان نیمه برخوردار و 3 شهرستان نیز در رده شهرستان های محروم قرارگرفته­اند. بویراحمد به عنوان توسعه ­یافته­ترین و لنده به عنوان محروم­ترین شهرستان­های استان کهگیلویه و بویراحمد محسوب گردیده اند. این نابرابری فضایی توسعه در شهرستان های استان به خاطر توزیع ناعادلانه شاخص های مختلف فرهنگی، زیربنایی، اقتصادی و... بوده است؛ که بهبود آن در شهرستان­های محروم ضروری می باشد.

توسعه, کهگیلویه و بویراحمد, شهرستان, تاکسونومی عددی, تاپسیس