حسین غضنفرپور - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
حجت اله شرفی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشیار شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران.
طاهره مومنی ازاد - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان

رشد سریع جمعیت و مهاجرت یکی از عوامل اصلی و مهم در تراکم و رشد شهرنشینی در سال­های اخیر است. این افزایش رشد سریع باعث بروز مشکلات فراوان در حوزه حمل و نقل برای جامعه شهری می­شود و چاره اندیشی برای شبکه معابر به منظور کاهش این مشکلات ضرورت می­یابد. بر این اساس هدف از انجام این تحقیق تحلیل کاربری اراضی حمل و نقل درون شهری شهر کرمان است. روش شناسی این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و داده های پژوهش از طریق میدانی و اسنادی به دست آمده و پایایی داده­های مورد استفاده با بهره­گیری از آلفای کرونباخ به میزان 849/0 محاسبه شده است. در نهایت کیفیت حمل ونقل درون شهری با توجه به شاخص­های در نظر گرفته­شده با بهره گیری از نرم­افزارهای ARCGIS, SPSS و آزمون­های آماری (K-S)، تحلیل واریانس یک­طرفه، توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته­اند. برای وزن­دهی به معیارها و زیر معیارها از تکنیک آنتروپی شانون، برای رتبه­بندی مناطق از مدل­های تصمیم­گیری چندمعیاره، vikor و Saw استفاده گردید، نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک­طرفه نشان می­دهد، تفاوت معناداری در کیفیت حمل و نقل درون شهری در مناطق شهر کرمان وجود دارد به­طوری­که آزمون توکی این تفاوت معناداری را در چند سطح شناسایی کرده است. در نهایت بر اساس تکنیک (Saw)، به ترتیب مناطق 2، 1، 3، 4 و بر اساس تکنیک (Vikor) به ترتیب مناطق 2، 1، 4، 3 رتبه بندی شده­اند به طورکلی می­توان گفت که بر اساس چهار شاخص ارزیابی؛ منطقه 2 شهرکرمان وضعیت مطلوب­تری دارد. در مقابل منطقه 4 به لحاظ شاخص­های حمل و نقل درون­شهری شرایط نامطلوب­تری نسبت به سایر مناطق دارا می­باشد.

کاربری اراضی, حمل و نقل درون شهری, شبکه معابر, شهر کرمان