رضا اصول زاده - گروه دامپزشکی دانشگاه ازاد شوشتر

هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی و مقایسه تاثیرات هیستوپاتولوژی داروهای آسپرومازین و زایلازین به عنوان پیش داروی بیهوشی بر روی بافت کبد در کبوتر بود. برای این منظور، 18 قطعه کبوتر نر سالم از نظر بالینی، با محدوده سنی 8 تا 12 ماه و وزن بین 300 تا 450 گرم استفاده گردید. کبوترها به طور اتفاقی به 3 گروه 6 تایی تقسیم شدند. به کبوترهای گروه اول، به عنوان گروه شاهد داروی کتامین با دوز mg/kg30 تزریق شد. به گروه دوم داروی آسپرومازین با دوز mg/kg 1 تزریق و 10 دقیقه بعد از آن، داروی کتامین با دوز mg/kg30 تزریق گردید. در گروه سوم نیز، داروی زایلازین با دوز mg/kg 5 تزریق و 10 دقیقه پس از آن، داروی کتامین با دوز mg/kg 30 تزریق شد. تزریق ها در سمت چپ عضله سینه انجام شد. 24 ساعت بعد از تزریق، نمونه های بافتی از کبد کبوترها برداشته شده و مورد بررسی هیستوپاتولوژیکی قرار گرفتند. در بررسی های هیستوپاتولوژیک کبد های هر سه گروه دارای پارانشیم نرمال بودند، اما در کبد های گروه دوم پرخونی خفیف و در کبد های گروه دوم و سوم نفوذ سلول های التهابی تک هسته ای به صورت خفیف در نواحی اطراف پورتال مشاهده گردید. نتایج این مطالعه، برای اولین بار نشان داد که استفاده از رژیم های بیهوشی آسپرومازین – کتامین و زایلازین – کتامین در کبوتر، آسیب هیستوپاتولوژیک قابل توجهی در بافت کبد ایجاد نمی کند. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی و مقایسه تاثیرات هیستوپاتولوژی داروهای آسپرومازین و زایلازین به عنوان پیش داروی بیهوشی بر روی بافت کبد در کبوتر بود. برای این منظور، 18 قطعه کبوتر نر سالم از نظر بالینی، با محدوده سنی 8 تا 12 ماه و وزن بین 300 تا 450 گرم استفاده گردید. کبوترها به طور اتفاقی به 3 گروه 6 تایی تقسیم شدند. به کبوترهای گروه اول، به عنوان گروه شاهد داروی کتامین با دوز mg/kg30 تزریق شد. به کبوترهای گروه دوم داروی آسپرومازین با دوز mg/kg 1 تزریق و 10 دقیقه بعد از آن، داروی کتامین با دوز mg/kg30 تزریق گردید. در گروه سوم نیز، داروی زایلازین با دوز mg/kg 5 به صورت داخل عضلانی تزریق و 10 دقیقه پس از آن، داروی کتامین با دوز mg/kg 30 تزریق شد. 24 ساعت بعد از تزریق، نمونه های بافتی از کبد کبوترها برداشته شده و مورد بررسی هیستوپاتولوژیکی قرار گرفتند. در بررسی های هیستوپاتولوژیک کبد های هر سه گروه وضعیت نرمال نشان دادند، اما در کبد های گروه دوم پرخونی خفیف و در کبد های گروه دوم و سوم نفوذ سلول های التهابی تک هسته ای به صورت خفیف در نواحی اطراف پورتال مشاهده گردید. نتایج این مطالعه، برای اولین بار نشان داد که استفاده از رژیم های بیهوشی آسپرومازین – کتامین و زایلازین – کتامین در کبوتر، هیچ گونه آسیب هیستوپاتولوژیک قابل توجهی در بافت کبد ایجاد نمی کند.

هیستوپاتولوژی, کبد, کتامین آسپرومازین زایلازین, کبوتر