یلدا روان شاد - استادیار، گروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی، شاخه مشهد، مشهد، ایران.
انوش اذرفر - دانشیار، گروه اطفال، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
عباس مکارم - استاد، گروه دندانپزشکی کودکان، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
علی عمادزاده - استادیار، گروه آموزش بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

مقدمه: اخذ تخصص در ایران یکی از مهمترین دغدغه­های پزشکان عمومی است با اینحال، در برخی موارد، دستیاران پس از قبولی در تخصص انصراف می­دهند؛ لذا بران شدیم به ریشه­یابی و بررسی علت انصراف دستیاران پزشکی از تحصیل بپردازیم. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی می­باشد که در نیمه اول سال 1397 بر روی کلیه دستیاران تخصصی انصرافی 5  سال اخیر 1392 تا 1396 دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. ابزار گردآوری داده­هایک پرسشنامه محقق­ساخته بود. . داده­ها پس از جمع­آوریوارد نرم افزار SPSS نسخه 16 کردید و سپس مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه62 دستیار تخصصی که در فاصله سالهای 92 تا 96 به علل مختلف انصراف داده یودند، مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی این افراد 16/5±32  بود که دامنه آن بین 25 تا 45 قرار داشت. از این تعداد 34 نفر (8/54%) مرد بودند. تعداد 48 نفر (4/77%) از شرکت­کنندگان متاهل بودند. از نظر سهمیه مورد پذیرش در آزمون دستیاری، 39 نفر (9/62) سهمیه آزاد و 19 نفر (6/30 %) سهمیه مناطق محروم و بقیه افراد سایر سهمیه­ها را شامل می­شدند. بیشترین انصراف مربوط به طب اورژانس و سپس کودکان بود. حدود 70 % تمایل داشتند مجددا در آزمون شرکت کنند. همچنین، رادیولوژی و پوست بیشترین رشته مورد علاقه بود. عدم علاقه شخصی و مشکلات خانوادگی و کشیک­ها  در دستیاران شایع­ترین علل انصراف بودند. نتیجه گیری: یافته­های مطالعه حاضر حاکی از آن بود که بیشترین انصراف از تحصیل در میان دانشجویان تخصص به ترتیب مربوط به رشته­های طب اورژانس و کودکان، داخلی و روان­پزشکی بود. عدم علاقه شخصی و مشکلات خانوادگی و کشیک­های طولانی بخش در دستیاران به ترتیب شایع ترین علل انصراف بودند. نتایج این مطالعه می­تواند دستاوردهایی را برای سیاست­گذاران آموزش دستیاری و به خصوص مسئولان دانشگاه­های علوم پزشکی به همراه داشته باشد.

انصراف از تحصیل, دستیار تخصصی, دانشگاه علوم پزشکی, سهمیه مناطق محروم