شناسایی جایگاه آموزش در فرآیند گرایش مردم به ورزش همگانی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی جایگاه آموزش در فرآیند گرایش مردم به ورزش همگانی انجام گرفته است. این پژوهش در زمره تحقیقاتی ترکیبی بود که در دو بخش کیفی و کمی به صورت مصاحبه عمیق (بخشکیفی) و میدانی (بخش کمی) انجام شد. جامعه آماری در مرحله کیفی شامل کلیه افراد صاحب نظر و آگاه در ارتباط با موضوع ورزش همگانی و در بخش کمی شامل کلیه اساتید و متخصصان مدیریت ورزشی، روسای فدراسیون ها، مدیران کل ورزش و جوانان استان ها، کارشناسان عالی وزارت ورزش و جوانان بود N=343 نمونه گیری در بخش کیفی به روش هدفمند و گلوله برفی بوده و در بخش کمی از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد. ابزار پژوهش شامل مصاحبه عمیق از نخبگان (بخش کیفی) و پرسشنامه محقق ساخته (بخش کمی) بود. از نظر 12 نفر از اساتید رشته تربیت بدنی با مدرک دکتری برای تایید روایی صوری و محتوای پرسشنامه استفاده شد و پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ به دست آمد α=0/83 یافته ها نشان داد که آگاهی t=20/03 جذابیت t=61/77 تعلق t=17/21 وفاداری t=22/36 و آموزش t=36/69 در گرایش افراد به ورزش همگانی نقش معنی داری دارد p=0/01 همچنین، بین عوامل موثر در گرایش افراد به ورزش همگانی اولویت های متفاوتی وجود دارد p=0/01,x2=172/84 به طوری که بالاترین اولویت مربوط به جذابیت و پایین ترین اولویت مربوط به آگاهی می باشد و در نهایت نتیجهتحقیق نشان داد که با افزایش تحصیلات، جایگاه آموزش در گرایش مردم به ورزش همگانی کمرنگ تر می شود، لذا پیشنهاد می شود مدیران و سیاست گذاران حوزه ورزش همگانی برای ترغیب مردم به ورزش، از طریق بالابردن انگیزه مردم با روش های نوین آموزشی که موجب جذابیت می شود ورزش همگانی کشور را توسعه دهند

Keywords:

ورزش همگانی , آگاهی , آموزش , جذابیت , تعلق , وفاداری