تاثیر برنامه هنردرمانی در بهبود مهارتهای اجتماعی دانش آموزان در خود مانده 12-6 ساله

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه مداخله ی هنردرمانی در جهت بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان درخود مانده ی 12-6 ساله انجام شد.روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود.جامعه ی آماری، تمامی دانش آموزان درخودماندهی 6 تا 12 ساله ی مدارس اختلالات رفتاری شهر تهران و نمونه ی آن تعداد 14 دانش آموز بود که به صورت دردسترس انتخاب و به طور تصادفی 7نفردر گروه های کنترل و 7نفردر گروه آزمایشی جایگزین شدند. گروه آزمایشی تحت 12 جلسه ی مداخله ی برنامه ی هنردرمانی قرار گرفتند. در این پژوهش برای سنجش مهارتهای اجتماعی از مقیاس نیمرخ مهارت های اجتماعی اتیسم و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون نا آمارهای یو-من ویتنی استفاده گردید. یافته ها نشان دهندهی وجود تفاوت معنادار بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه آزمایشی وگواه و تاثیر مثبت هنردرمانی بر بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان درخودمانده بود. از این رو کاربست روش هنردرمانی برای بهبود بخشیدن به روابط اجتماعی کودکان درخودمانده توصیه میگردد.

Keywords:

هنردرمانی , در خود ماندگی , تعامل اجتماعی , کودکان