مدیریت مسیرهای چوبکشی به منظور کاهص اثرات زیست محیطی بهره برداری

جاده سازی، بهره برداری و خروج چوب همواره با پیامدهای تخریب به توده و خاک جنگل همراه می باشند. هدف از این مطالعه تعیین فاصله مناسب بین انحراف دهنده های پشته خاکی به منظور کنترل رواناب و هدایت آن به خارج از مسیرهای چوبکشی در یک سرعت غیر فرسایشی بود. در این تحقیق به بررسی حجم رواناب در فواصل مختلف انحراف دهنده های آب در دو مسیر چوبکشی از پارسل های مجاور هم در سری 3 ناو اسالم، با متوسط شیب 10 و 31 درصد پرداخته شد. بدین منظور، حجم رواناب در 2 کلاسه شیب و 3 فاصله بین انحراف دهنده های آب در 3 تکرار مورد بررسی قرار گرفت و پس از 3 دوره بارش، حجم رواناب ثبت شد. نتایج نشان داد که بیشترین حجم رواناب در حالت فواصل بیشتر بین انحراف دهنده های آب حادث می شود. نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگین ها نیز نشان داد که در شیب های بالای 20 درصر اختلاف معنی داری در حجم رواناب فواصل مختلف انحراف دهنده های آب وجود دارد در حالیکه این اختلاف در شیب های کمتر از 20 درصد معنی دار نبود. نتایج این مطالعه تأیید کرد که درصد شی و فواصل بین انحراف دهنده های آب از عوامل مؤثر در کنترل رواناب مسیرهای چوبکشی است. کاهش شیب مسیرهای چوبکشی در موقع طراحی و ساخت و همچنین بازسازی این مسیرها با تعیین مناسبترین فاصله بین انحراف دهنده های آب از راهکارهای مؤثر در کنترل و کاهش حجم و سرعت رواناب می باشند.

Keywords:

رواناب , انحراف دهنده های آب , بازسازی مسیرهای چوبکشی , فرسایش خاک