درس پژوهی به عنوان رویکرد نوین روش تدریس در مدارس ایران

تحقیق حاضر، جهت بررسی پیامدهای استفاده از رویکرد روش های تدریس به عنوان نمونه ای از پژوهش مشارکتی در کلاس درس توسط معلمین، بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد که تاثیرات آن بر توسعه ی حرفه ای معلمین نیز باعث می گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رویکرد درس پژوهی بر پیشرفت تحصیلی درس ریاضی بود. جامعه آماری عبارت بود از: دانش آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه مدیریت آموزش و پرورش شهرستان چابهار در سال تحصیلی 92-91 که تعداد 140 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و به دو گروه آزمایش (آموزش با روش درس پژوهی) و کنترل (آموزش با روش سنتی) تقسیم شدند. فرضیه اصلی پژوهش عبارت بود: بین میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که در آموزش آنها از رویکرد درس پژوهی استفاده می شود با دانش آموزانی که از روش سنتی در آموزش آنها استفاده شده است تفاوت معناداری وجود دارد.از آزمون t برای آزمون فرضیه پژوهش استفاده شد. نتایج t- test با استفاده از نرم افزار spss در مجموع یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که روش درس پژوهی در مقایسه با روش سنتی سهم بیشتری در پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان در درس ریاضی دارد و اختلاف معناداری ( 0/ 05> p) بین پیشرفت تحصیلی گروه های مذکور وجود دارد.

Keywords:

روش تدریس , یادگیری , دانش آموزان , پیشرفت تحصیلی .