شهروز کاظمی - هیات علمی مرکز بین المللی علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، گروه

کنه ها در نگاه عامه ی مردم، چه در ایران و چه خارج از ایران، موجوداتی کوچک، انگل و خون خوار به شمار می روند که به شدت به میزبان می چسبند و به سختی جدا می شوند. این ذهنیت پیشینه ای چند هزار ساله دارد که از این جمله می توان به نوشته هایی روی پاپیروس در مورد تب کنه اشاره کرد که به 1550 سال قبل از میلاد بر می گردد. با رشد کشاورزی و استفاده ی بیش از حد آفت کش های کلره، آفت جدید و مهمی به نام کنه های تارتن پدید آمد و تعدادی از مردم متوجه شدند که کنه ها اهمیت کشاورزی هم دارند. کنه ها گروهی از موجودات هستند که از نظر زیستگاه های اکولوژیک و تعداد گونه ها بسیار متنوع می باشند، تعداد زیادی از آنها برای انسان مفیدند، اما تعدادی هم از آفات جدی ما یملک انسان و خود او به شمار می روند. راسته ی میان استیگمایان گروهی از زیر رده ی کنه ها می باشند که اغلب شکارگرانی آزادزی هستند. آنها از بند پایان، نماتودها و گاهی هم از هیف قارچ ها و گرده ی گیاهان تغذیه می کنند، بنابراین نقش مهمی در چرخه ی مواد غذایی و تجزیه مواد دارند. همچنین این کنه ها شاخص مناسبی برای تعیین کیفیت خاک نیز می باشند. مدیریت مناسب برای حفظ جمعیت آنها شامل مواردی مانند نگه داری مواد آلی سطحی بر روی خاک، کاهش تنش های مکانیکی بر خاک، کم کردن عمق شخم و استفاده ی سنجیده از سموم آفت کش است. تاکنون بررسی های پراکنده ای روی فون این کنه ها و نیز روی بیولوژی و اکولوژی، به ویژه در مورد خانواه ی Phytoseiidae، در ایران انجام شده است که با توجه به اهمیت آنها در کشاورزی و اکوسیستم های کشاورزی، این بررسی ها ناکافی اند و ما نیازمند مطالعاتی دقیق روی فون و روابط این کنه ها با اکوسیستم هستیم.

کنه، کنه های دامی، کنه های غیر دامی(کشاورزی)، باور عامه، میان استیگما، اکوسیستم های کشاورزی