بررسی کارکردهای روانشناختی دین از منظر ویلیام جیمز و نقش ان در اخلاق تربیت

کاربرد واژه روانشناسی دین به عنوان حوزه ی خاص پژوهش علمی ابتدا در قرن نوزدهم و در اروپا به وجود آمد. ولی در ایالات متحده، روانشناسی دین به عنوان یکرشته مستقل مطرح گردید. در سال ( 1901 - 1902 م ) با سخنرانی های ویلیام جیمز ( 1842 - 1910 م) نقطه عطفی در روانشناسی دین به بار نشست و با عنوان تنوع تجربه دین انتشار یافت. به لحاظ روانشناختی، دین کارکردهای فراوانی برای انسان دارد. در میان علوم جدید هیچ یک به اندازه روانشناسی، اهمیت و آثار مثبت دین و تدین را برای حیات بشر بیان نکرده است. باید توجه داشت که روانشناسی دین به بررسی دینداری از منظر روانشناختی می پردازد و درصدد تحلیل دین ورزی و بیان آثار آن در زندگی فردی و اجتماعی می باشد مطلبی که نباید از آن غافل شد این است که اولا روانشناسی دین در پی تعیین حق یا باطل بودن دین و ارزش صدق آن نیست چرا که تعیین این مسئله از توان روانشناسی خارج است. ثانیا کارکردهای روانشناختی دین ناظر به دین خاصی نیست، پس در پارهای از ادیان شاید کارکردهای منفی نیز مطرح شود ولی بهترین کارکردها از آن بهترین، دین است که کارکرد روانشناختی دین نقش موثری در اخلاق تربیت دارد و جیمز یکی از طلایه داران روانشناسی دین، می باشد. هدف تحقیق بررسی کارکردهای روانشناختی دین از منظر ویلیام جیمز و نقش آن در اخلاق تربیت می باشد که در این تحقیق در پی بررسی آن است.

Keywords:

روانشناختی , دین , اخلاق , تربیت