احسان الوانی - کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی دانشگاه اراک
آسیه جرجانی - دانشجوی ارشد آسیب شناسی موسسه آموزش عالی شمس گنبد

هدف : در میان مفاصل بدن، زانو شایع ترین مفصل درگیر در آسیب های ورزشی است . تغییر شکل های اسکلتی زانو یکی از شایع ترین اختلالات آن هستند . این اختلالات ممکن است مادرزادی و یا اکتسابی باشند و از شایع ترین آنها می توان به ژنوواروم اشاره کرد. بنابراین هدف ازتحقیق مقایسه تمرینات آکادمی ملی طب ورزش آمریکا NASM و تراباند بر زانوی پرانتزی دانشجویان پسر ورزشکاربود .مواد و روش ها:جامعه آماری این تحقیق را دانشجویان دانشگاه اراک به تعداد 51 نفر از دانشجویان که دچار زانوی پرانتزی بودند تشکیل دادند.ازمودنی ها به صورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در سه گروه 17 نفره تمرینات NASM ، تراباند و گروه کنترل قرار گرفتند. ودو گروه تجربی به مدت 8 هفته تحت تمرینات اصلاحی NASM تراباند قرار گرفتند . ازکولیس برای اندازه گیری زانوی پرانتزی و ضربدری و از گونیامتر مدل MSD ساخت کشور بلژیک و با استاندارد بین المللی اندازه گیری (STFR) برای اندازه گیری زاویه Q استفاده شد. به منظور ارزیابی تفاوت بین گروه ها در پیش آزمون و پس آزمون از تی وابسته و برای تعیین اختلافات بین گروهی از ANOVA در سطح معناداری 05.0 استفاده شد.تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزا ر spss نسخه 16 انجام شد. یافته ها: بر اساس نتایج آزمون ANOVA مشخص شد که تمرینات اصلاحی تراباند و ANSM منجر به بهبود در هر دو گروه شد P‹0/05 نتیجه گیری: نتایج به دست امده از تحقیق حاضر نشان داد که تمرین اصلاحی یبه روش های NASM و تراباند بر بهبود فاصله بین کندیلی مبتلایان ن به ناهنجاری زانوی پرانتزی اثر معنی داری داشت و همچنین نتایج نشان داد کاهش فاصله بین کندیلی در دوگروه نسبت به قبل از جلسات تمرینی معنا دار بوده است.مقایسه بین گروهی نشان داد روش اصلاحی NASM تاثیر بیشتری بر اصلاح ناهنجاری زانوی پرانتزی دارد

تمرینات تراباند ، NASM ، زانوی پرانتزی ، دانشجویان پسر،ورزشکار