نگار منوچهری - دانش آموخته کارشناسی ارشد یادگیری حرکتی، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
جمال شایگان - دانش آموخته دکترای مدیریت ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی ، قزوین، ایران

سندروم گیرافتادگی شانه ، اختلالی رایج بوده و معمول ترین علت درد و محدودیت حرکات شانه محسوب میشود. این اختلال معمولا در پی فعالیت های ورزشی و یا سایر فعالیت های که نیازمند کاربرد مکرر دست در حرکات بالای سر است دیده می شود. هدف از تحقیق حاضر تاثیر شش هفته تمرینات تقویت روتاتورکاف ها با تراباند و وزنه آزاد بر درد، دامنه حرکتی و عملکرد دانشجویان شناگر مرد دارای سندروم گیرافتادگی شانه بوده است. روش تحقیق از نوع تحقیقات نیمه تجربی بود. جامعه آماری این پژوهش شناگران مرد مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه با دامنه سنی 20 تا 25 سال مشغول به تحصیل در دانشگاه های استان قزوین بوده، که از این میان، 45 نفر به عنوان نمونه آماری این تحقیق انتخاب شدند، سپس، به سه گروه کنترل ( 15 نفر)، تراباند ( 15 نفر) و وزنه آزاد ( 15 نفر) تقسیم شدند. به گونه ای که، دو گروه تجربی به مدت شش هفته با استفاده از کش و وزنه آزاد تمرین کرده و برای کاهش درد یا افزایش دامنه حرکتی و عملکرد از هیچ درمانی استفاده نکرده اند. همچنین، گروه کنترل طی این مدت استراحت کرده و در فعالیت هایی که مستلزم استفاده مکرر بازو در بالای سر بودند شرکت نکردند. سپس، به منظور اندازه گیری پیش آزمون و پس آزمون دامنه حرکتی از دستگاه گونیامتر، و برای ارزیابی میزان درد از پرسشنامه VAS برای اندازه گیری عملکرد از آزمون عملکردی شانه ویژه ورزش های بالای سر استفاده گردید. همچنین، داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس، تعقیبی بونفرونی و تی زوجی در سطح معناداری P≥0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش بهبودی معناداری را در میزان درد مفصل در دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داده P≥0/05 و همچنین در مقایسه با گروه کنترل، میزان دامنه حرکتی ابداکشن و چرخش خارجی و عملکرد مفصل شانه هر دو گروه تجربی پس از شش هفته تمرین اختلاف معناداری را نشان داد..

عملکرد، سندروم گیرافتادگی شانه، درد، افراد فعال، دامنه حرکتی، عضلات روتاتورکاف