تاثیر نوع بیان آموزشی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت تعدیل یافته: نقش واسطه ای خودکارآمدی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر نوع بیان آموزشی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. در این تحقیق نیمه تجربی، 48 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در قالب سه گروه تحت سه نوع بیان آموزشی (حمایت کننده استقلال، کنترل کننده و خنثی) قرار گرفتند. هر سه گروه ابتدا یک فیلم آموزشی یکسان از پرتاب دارت را به شکل بی صدا مشاهده کردند. سپس 21 پرتاب (پیشآزمون) انجام داده و آنگاه هر گروه فیلم آموزشی مخصوص خود را دیدند. آموزش ها در فیلم دوم طوری طراحی شده بود که باوجود اطلاعات تکنیکی یکسان، درجات مختلفی از حق انتخاب یا اجبار را برای اجرای تکلیف فراهم می نمود. متعاقبا هر گروه 51 پرتاب به عنوان آزمون اکتساب (پس آزمون) انجام دادند. در روز دوم همه گروه ها بدون دریافت آموزش، 21 پرتاب (آزمون یادداری) انجام دادند. همه آزمودنی ها بعد از پیش آزمون، پس آزمون و آزمون یادداری پرسشنامه انگیزش درونی مک ایولی و همکاران ( 1991 ) را برای سنجش انگیزش درونی و حق انتخاب و خودکارآمدی تکمیل نمودند. نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که بیان آموزشی در گروه حمایت کننده استقلال با تاثیر برانگیزش درونی و باواسطه خودکارآمدی بالاتر در این گروه، به طور معناداری باعث تسهیل یادگیری شد؛ بنابراین دادن استقلال به فراگیران بر وضعیت انگیزشی فرد موثر واقع شده و با القای حس خودکارآمدی و شایستگی در آنها منجر به بهبود یادگیری می شود.

Keywords:

بیان آموزشی , یادگیری , حق انتخاب ادراک شده , انگیزش درونی , خودکارآمدی