تاثیر آموزش انفرادی و زوجی بر میزان یادگیری مهارت ایروبیک در کودکان

هدف پژوهش حاضر بررسی آموزش انفرادی و زوجی بر میزان یادگیری مهارت ایروبیک در سالمندان بود. بدین منظور 30 زن ششم ابتدایی که هیچ سابقه ای مهارت ایروبیک نداشتند، در دو گروه تمرین انفرادی و زوجی طی 12 جلسه مورد آموزش قرار گرفتند. افراد گروه تمرین دوتایی در گروه هایی دونفری به تمرین می پرداختند. ولی افراد گروه تمرین انفرادی به صورت جداگانه تمرین می کردند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مکرر نمرات یادگیری به اثر تقابلی بین مراحل اندازه گیری و تفاوت های گروهی اشاره دارد. همچنین نتایج واریانس 2×2 نشان داد میانگین نمرات یادگیری در گروه تمرین زوجی بیشتر از گروه تمرین انفرادی بود P=0/001 و یادگیری زوجی بهتر از انفرادی است. براساس نتایج روش آموزش دو تایی با توجه به یادگیری بیشتر در کودکان از موثرترین و مقرون به صرفه ترین روش ها در کنار سایر روش ها به منظور یادگیری مهارت های حرکتی است چرا که کودک خود در یادگیری نقش فعال داشته، مربی بیشتر نقش تسهیل کننده دارد و در مدت زمان مشابه می توان افراد بیشتری را بدون کاهش میزان یادگیری آموزش داد.

Keywords:

انفرادی , زوجی , ایروبیک , اموزش , یادگیری