معصومه حسین پور کوزری - کارشناس ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز
محمد گله داری - استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

مقدمه: هیپرگلیسیمی و هیپوکسی نقش های پاتوفیزیولوژیک مهمی در عوارض بیماری دیابت ایفا می کنند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی همراه با مصرف کورکومین بر غلظت HIF-1α سرمی در موش های نر دیابتی بود. روش ها: تعداد 25 سر موش صحرایی نر ویستار تهیه شدند. سپس به صورت تصادفی به 5 گروه 1) کنترل سالم n=5 2) دیابت n=5 3) دیابت و کورکومین n=5 4) دیابت کورکومین و تمرین n=5 5) دیابت و تمرین تناوبی n=5 تقسیم شدند. دیابت با استفاده از تزریق استپرتوزوتوسین القاء شد. تمرین تناوبی شامل شش هفته دویدن روی نوار گردان بود و حیوانات 8-12 تکرار 1 دقیقه ای با شدت 24 تا 34 متر در دقیقه با فواصل استراحت فعال 75 ثانیه ای در روز اجرا کردند. به حیوانات گروه های 3 و 4 به مدت شش هفته و شش روز درهفته کورکومین بادوز 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن خورانده شد. حیوانات 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از 12 ساعت ناشتایی، بیهوش شده و خونگیری از بطن راست قلب به میزان 5 سی سی انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد شش هفته تمرین تناوبی، مصرف کورکومین و ترکیب تمرین تناوبی و مصرف کورکومین، غلظت HIF-1α سرمی در موش های صحرایی نر ویستار دیابتی را بطور معناداری کاهش داد. p≤0/05 اما تفاوت معناداری بین گروه ها وجود نداشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد شش هفته تمرین تناوبی و مصرف کورکومین نقش موثری در غلظت سرمی HIF-1α داشته و موجب بهبود وضعیت دیابت موش های دیابتی شده است.

دیابت، تمرین تناوبی ، کورکومین، HIF-1α