علی آدمی - دانشیار گروه روابط بین الملل، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
ساحل عبداللهی منش - کارشناسی ارشد مطالعات منطقه ای، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
رامین بخشی - دانشجوی دکتری روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

انتخاب ترامپ در نوامبر ۲۰۱۶ نشان دهنده تضعیف ایده های قدرت نرم آمریکا است که برای اولین بار در اوایل دهه ۱۹۹۰ توسط جوزف نای بیان شد. دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا علاقه چندانی به دیپلماسی عمومی نشان نداده است. در عین حال دیپلماسی عمومی یکی از اصلی ترین ابزارهایی است که سیاست گذاران برای تولید قدرت نرم از آن استفاده می کنند و انقلاب اطلاعات فعلی، این ابزارها را مهم تر از همیشه کرده است. مقاله حاضر به دنبال بررسی حیات این مفهوم در سیاست خارجی دولت ترامپ است و این سوال را مطرح می کند که آیا با توجه به تاکید دولت ترامپ بر قدرت سخت و چالش های تامین امنیت ملی در جهانی خطرناک و ناپایدار، بحث بر سر قدرت نرم در دولت ترامپ اهمیت خود را از دست داده است در این مقاله، فرضیه جوزف نای با بررسی تاثیر اقدامات ترامپ بر قدرت نرم آمریکا مورد آزمایش قرار می گیرد. سپس با این استدلال به پایان می رسد که قدرت نرم آمریکا  با عمل گرایی که در قالب رویکرد رئیس جمهور ترامپ به سیاست خارجی است تضعیف شده است.

قدرت نرم, جوزف نای, آمریکا, سیاست خارجی, دونالد ترامپ