افزایش میزان هوادهی (کارآمدی) بادگیر با رویکرد طراحی یکپارچه از طریق ادغام سامانه تهویه مطبوع و طراحی اقلیمی(نمونه موردی: شهر تهران در اقلیم گرم و خشک)

بادگیر با استفاده از انرژی تجدیدپذیر باد و برودت تبخیر، سرمایش مورد نیاز فضاهای اصلی ساختمان را تامین میکند. به این طریقیکی از روشهای غیر فعال سرمایشی در بخش ساختمان، که بیشترین سهم را در مصرف انرژی سالانه دارد(بیش از 35 درصد مصرف سالانه انرژی جهان) مورد استفاده قرار میگیرد. بدین ترتیب با استفاده یکی از روشهای سرمایش ایستا در ساختمان، میزان مصرف انرژی کاهش می یابد. هدف از این پژوهش کاهش مصرف انرژی و آلودگی زیست محیطی از طریق ایجاد تعادل و تعامل بین طرح معماری و تاسیسات مکانیکی است تا انرژی در بخش ساختمان به شکل تجدیدپذیر تامین شود. در این مقاله ساختار بادگیر اعم از ارتفاع، ابعاد مقطع، شکل تیغه ها شناسایی و انواع مختلف دهانه ورودی بادگیر برای بدست آوردن حداکثر هوادهی ممکن در شرایط اقلیم گرم و خشک به شیوه تحلیلCFD ارزیابی شده و کارآمدترین نوع بادگیر برای اقلیم مذکور پیشنهاد شده است. نتایج ارائه شده، برگرفته از شبیه سازی کامپیوتری با کمک نرم افزار انسیس فلوئنت در شرایط و اقلیم شهر تهران است. با بررسی میزان صرفه جویی در مصرف انرژی و ارزیابی مزایا و معایب این سیستم، پربازدهترین شکل بادگیر شناسایی و مقدار عددی انرژی ذخیره شده به دست آمده است. این مقدار برای ساختمانی با 2290 متر مکعب فضا بطور متوسط 5کیلووات در هر ساعت میباشد که باتوجه به وسعت بناهایی با این ابعاد، میتوان مقدار قابل توجهی از انرژی مصرفی را در کشور کاهش داد. این دستاورد میتواند راه را برای استفاده از این روش مهم معماری سنتی ایران برای ساختمانهای امروزی و مدرن بگشاید.

Keywords:

بادگیر , سرمایش ایستا , کاهش مصرف انرژی , تحلیلCFD