بررسی عملکرد صندوق های سرمایه گذاری فعال در بازار سهام ایران در بین سال های 1399-1387

در این مقاله با استفاده از یک معیار تعدیل شده ریسک برای اندازه گیری عملکرد پورتفوی سرمایه گذاری (آلفای جنسن) میزان تاثیر توانایی پیش بینی یک مدیر بر بازده های صندوق های فعال در بازار سرمایه ایران مورد بررسی قرار می گیرد. معیار براساس تئوری ارزش گذاری دارایی های سرمایه ای شارپ (1964)، لینتنر (1965) و ترینر است. در این جا، معیار برای برآورد توانایی پیش بینی مدیران 65 صندوق فعال در بازار سرمایه ایران در دوره بین سال های 1387 تا 1399 مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع، توانایی آنها در کسب بازده هایی بالاتر از بازده های مورد انتظار با توجه به میزان ریسک هر پورتفوی سرمایه گذاری است. نتایج نشان می دهند که این صندوق ها نه تنها به طور میانگین در پیش بینی قیمت سهام برای عملکرد بهتر از یک استراتژی خرید و نگهداری عاجز بوده اند، بلکه شواهد کمی نیز وجود دارند که صندوق به خصوصی توانسته باشد به طور قابل ملاحظه ای از آنچه که از پورتفوی تشکیل شده به طور کاملا تصادفی انتظار داریم، عملکرد بهتری داشته باشد. همچنین لازم به ذکر است که این نتایج با در نظر گرفتن هزینه های مدیریتی نیز برقرار هستند (هزینه هایی مانند تحلیل بازار، کارمزد و ... ). بنابراین، ظاهرا به طور میانگین صندوق ها در فعالیت های معاملاتی خود موفق نیستند.

Keywords:

آلفای جنسن , عملکرد صندوق , بازده های تعدیل شده با ریسک , توانایی پیش بینی