سعید طاهری
اشکان محسن زاده لداری

آموزش و پرورش در کشورهای بزرگ دنیا در دهه های پایانی قرن بیستم، گرایش قابل توجهی به مدل های مختلف در اداره مدرسه به صورت خود مدیریتی با رویکرد مدرسه محوری پرداختند. مدرسه محوری مبتنی بر چهار اصل مشارکت پذیری، تمرکززدایی، انعطاف پذیری و اعطای مسئولیت توام با اختیارات می باشد که این روند به افزایش اثربخشی و کارایی آموزش میانجامد. در این پژوهش، ما به بررسی روند مدیریت مدرسه محور، اهداف و انگیزشهای کشورهای مختلف جهان پرداختیم و هدف بررسی مزایا، معایب، نقاط قوت و نقاط ضعف اجرای آن در آموزش و پرورش می باشد. در ادامه با توجه به جایگاه آموزش و پرورش در اسناد بالادستی ( سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، برنامه ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، سند تفضیلی برنامه ششم توسعه ) به بیان پیشنهادهای اثربخش و کارا برای پیاده سازی و بهینه بودن مدیریت مدرسه محور در آموزش و پرورش ایران پرداخته شده است.

آموزش و پرورش؛ مدرسه؛ مدیریت مدرسه محور؛ مشارکت؛ انعطاف پذیری