یعقوب رحیمی پردنجانی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه شیراز
مریم بیگی هرچگانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی شهرکرد

آگاهی زیست محیطی و شناخت مسایل زیست محیطی، متغیر تاثیر گذار بر رفتارهای زیست محیطی میباشد، توجه به نسلهای آینده هدفی مشترک بین توسعه پایدار و آموزش محیط زیست میباشد. آموزش، محور توسعه و موتور حرکت و تحول در جوامع مختلف است. آموزش زیست محیطی سبب اصلاح رفتارهای نادرست افراد نسبت به طبیعت میشود و در نتیجه موجب بروز رفتارهای مطلوب زیست محیطی میشود. سه راس مثلث توسعه پایدار شامل عوامل اکولوژیکی، اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی میباشد از آنجایی که بستر توسعه پایدار استفاده متعادل از محیط زیست است، فرهنگ (زیست محیطی) میتواند نقش مهمی در حفظ تعادل داشته باشد. جامعه عشایری ایران بخش جدایی ناپذیر از محیط زیست است محیط زیست نیز از ارکان توسعه پایدار در هر کشوری است. نقش آموزش در توسعه پایدار چنان برجسته است که میتوان آن را نیروی محرک توسعه در همه حوزه ها دانست. حفاظت محیط زیست در قرن بیست و یکم به عنوان یکی از هشت هدف توسعه هزاره و یکی از سه پایه توسعه پایدار شناخته میشود به منظور توسعه پایدار عشایری و برخورداری عشایر از معیشت پایدار، می توان از فعالیتهای مکمل مبتنی بر اصول محیط زیستی در مناطق عشایری بهره گرفت.

آموزش، معیشت پایدار ، حفاظت محیط زیست، توسعه