ملیحه سبزبان - بیرجند کارشناس ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین، دانشگاه پیام نور، شهرداری بیرجند
محمدرضا صدر - کارشناس ارشد طراحی شهری، کارشناس ارشد عمران، شهرداری بیرجند
مهدی کمیلی دوست - کارشناس معماری، مسئول واحد عمران شهری، شهرداری خوسف
محمد علی ندافی - کارشناس عمران، سرپرست واحد شهرسازی، شهرداری خوسف
محمد تبریزی - کارشناس ارشد عمران-شهرداری بیرجند

چنانچه توسعه پایدار، توسعه شهری را منحصرا ملاک عمل قرار دهد، به فرآیند تخریب و نوسازی خواهد انجامید که این مساله نیز حذف بافت و بناهای تاریخی به عنوان تنها شاهدان مدنیت را در پی خواهد داشت؛ توسعه بافت های تاریخی به جامعه محلی کمک می کند تا نگاهی مثبت به توسعه اقتصادی خودشان داشته باشند . بافت های قدیمی به عنوان بخش های مهمی از شهر نشان دهنده ی هویت شهرند. بافت های کهن و مجموعه های تاریخی در یک شهر بر پایه ارتباط و پیوندی منطقی خلق شدهاند که این از خصوصیات معماری سنتی ایران است. بنابراین تنها راهکار موجود مبتنی بر دانش مرمت شهری روز دنیا، معاصرسازی، تجدید حیات مدنی و باز زنده سازی بافت های تاریخی شهری با احترام به تمامی ارزش های نهفته در بافت های بافت های تاریخی است. هدف اصلی این مقاله، ایجاد ارتباط بین حفاظت و بخشی از توسعه پایدار است که بتواند دارایی های موجود در بافتهای تاریخی را به عنوان الگوهای اصیل در نظام توسعه به شهر جدید پیوند دهد.

بافت تاریخی، توسعه ی پایدار ، توسعه شهری، بهسازی