اثربخشی آموزش مبتنی بر درمان یکپارچه توحیدی بر کاهش ناسازگاری زوجین

این پژوهش با هدف بررسی رابطه پایبندی توحید درمانی با الگوهای ارتباطی زن و شوهر انجام گرفته است. حجم نمونه، شامل 14 زوج (28 نفر) از زوجین مرکز مشاوره مهر امداد بود که با روش چند مرحله ای به صورت تصادفی انتخاب شد. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهشی از مقیاس سازگاری زن و شوهر DAS به منظور سازگاری بین زن و شوهرها و زندگی هردوی انها تنظیم شده است این مقیاس ابزار 32 سوالی است داده ها با استفاده از روشهای آماری مختلف، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این مقیاس چهار بعد رابطه را می سنجد این چهار بعد عبارتند از : رضایت زناشویی ؛ همبستگی زناشویی , توافق زناشویی و ابراز محبت و نمره کل مجموع نمرات پایین تر از میانگین صفر تا 151 است . نمرات میانگین 101=X نشان دهنده سازگاری بیشتر و رابطه بهتر و نمرات پایین تر از میانگین نشان دهنده سازگاری کمتر است اسپانیر اعتبار اینمقیاس را در کل نمرات 96/ براورد کرده که نشان دهنده همسانی درونی قابل توجهی است همسانی درونی خرده مقیاس ها را نیز بین خوب تا عالی برآورد کرده که عبارتند از: رضایت زناشویی 94/. همبستگی زناشویی0 / 81 توافق زناشویی 0 / 90 و ابراز محبت 0 / 73 که بین پایبندی مذهبی و توحید درمانی و سازگاری زوجین در این سطح رابطه معناداری وجود دارد. همچنین می توان از طریق درمان یکپارچه نگر توحیدی ، ناسازگاری و سازگاری زوجین را پیش بینی کرد و احتمالا با تغییر آن، الگوهای ارتباطی را نیز تغییر داد.

Keywords:

ناسازگاری زوجین , یکپارچه نگر توحیدی